خلج نویسنده (ها) : حمیدرضا دالوند.دایره المعارف بزرگ اسلامی
خلج نویسنده : حمیدرضا دالوند
خَلَج، از اقوام ترکتبار که از پیش از ورود اسلام به ایران تا روزگار مغول در مناطق میان تخارستان و سیستان میزیستند؛ از آن پس بهتدریج کوچ کردند، گروهی به هند رفتند و گروههایی هم به نواحی خراسان و ایران مرکزی روی آوردند. امروزه بازماندهای از آنها در «خلجستان» میان استانهای قم و مرکزی زندگی میکنند.
نام خلج در متون کهن به صورت «الخلجیه» (کاشغری، ۳۰۷؛ ابناثیر، ۹ / ۱۸۸)، «الخرلج» (مسعودی، ۲۵۴) و «قَلَچ» (رشیدالدین، ۱ / ۴۰، ۴۲، ۵۴) نیز آمده است. شباهت ظاهری نام این گروه قومی با «خَلُّخ»، نام یکی دیگر از اقوام ترکتبار ماوراءالنهر (نک : گردیزی، ۲۵۶-۲۵۷؛ مینورسکی، ۱۲۷)، ابهاماتی در یکی یا جدا بودن آنها پدید آورده است (همو، ۱۹۰-۱۹۱). گاه این ابهام به نتیجهگیریهایی ناصواب انجامیده (نک : جمراسی، ۱۳)، چنانکه مؤلف جهاننامه «خلج» را تصحیف «خَلُّخ» دانسته است (بکران، ۷۳). همچنین برخی بر این باورند که نام قوم «خلج» به «غلجا / غلزا» تغییر یافت و افغانهای غلزایی بازماندۀ خلجها هستند (مینورسکی، 433؛ شرمان، 38, 42-43, 87؛ نیز نک : بارتولد، 72, 79-80). برخـی از نویسندگان معاصر افغـان کـوشیدهاند تـا غلجی، خلجی و غرچه را از یک ریشه به شمار آورند (حبیبی، ۶۴-۷۶).