هاجر کرامت، هنرمند ترکمن گنبدی فعال در عرصه فرش ترکمن

هاجر کرامت، هنرمند ترکمن گنبدی فعال در عرصه فرش ترکمن

فرش، آئینه فرهنگ ترکمن در تاریخ و تمدن این قوم است که ریشه در ژرفای خاک این صحرا دارد. هنر فرش بافی قرنها از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است و زنان و دختران این خطه با آن زندگی می کنند که مصداق بارز این موضوع یکی از زنان این سرزمین ” هاجر کرامت ” هنرمند گنبدی است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دانشجویان و دانش آموختگان ترکمن به نقل از ایرنا، اگر چه کهن‌ترین فرش ترکمنِ یافت شده مربوط به هزار و ۸۰۰ سال قبل است اما این فرش نمی‌تواند اثبات کند که قبل از آن نیز فرش‌بافی وجود داشته یا خیر چرا که دلیل آن وجود طرح فرش‌هایی مانند هشت ضلعی‌های ترکمنی است که خود را در فرش‌های صدها سال پیش از میلاد نشان می‌دهند.

نظریه ای که مدت‌هاست تایید شده آن است که ترکمن‌ها در آغاز به فرش های خود به‌مثابه اشیایی دارای کاربرد ناب بدون ارزش هنری می نگریستند اما بعدها ترکمن ها به ارزش هنری کار دست خود آگاه شدند و آنگاه این هنر ارزشمند به‌مثابه کالای قابل تعویض شناخته شد.

طلای جهانی اختراعات ۲۰۲۳ کانادا توسط جوان ترکمن، آشور قلیچی کسب شد

طلای جهانی اختراعات ۲۰۲۳ کانادا توسط جوان ترکمن، آشور قلیچی کسب شد

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی دانشجویان و دانش آموختگان ترکمن؛ طلای جهانی اختراعات ۲۰۲۳ کانادا توسط آشور قلیچی با اختراع تحت عنوان « سازه های سریع ساخت بر پایه نانو پلی یورتان ها و نانو پلی اوره ها » کسب شد.

با توجه به افزایش جمعیت در جهان و بلایای طبیعی مانند سیل، زلزله، آتش سوزی، طوفان و جنگ، بشر به یک سرپناه امن که بتوان آن را به سرعت ساخت نیاز دارد. به همین دلیل مسکن یکی از نیازهای مهم جامعه بشری است که هر چه سریعتر ساختمان هایی با راندمان بالا در برابر سرما، گرما، باد و باران احداث کند. بنابراین مهمترین هدف این اختراع، آمادگی و ساخت سرپناهی کارآمد در دورترین و نزدیک‌ترین نقاط در کمترین زمان می‌باشد. با استفاده از این تکنیک می‌توان در کمترین زمان ممکن سازه هایی با پایداری و استحکام بالا با عمر زیاد و ارزان ساخت و همچنین می‌توان به عنوان خانه برای حیوانات استفاده کرد. از اهداف دیگر این اختراع کاربرد ساخت سازه های فضایی نیز می‌باشد زیرا در شکل اولیه خام بوده و در حجم بسیار کم جابه جا می‌شود. از این اختراع می‌توان به عنوان تفرجگاه در صحراها و حتی محل زندگی سربازان در مناطق جنگی نیز به کار برد.

برنامه‌های روز ملی مردم‌شناسی اعلام شد

رییس پژوهشکده مردم‌شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برنامه‌های روز ملی مردم‌شناسی را اعلام کرد.

علیرضا حسن‌زاده با اشاره به برگزاری ۹ نشست تخصصی در پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به ایسنا گفت: پس از این‌که شورای فرهنگ عمومی در تقویم رسمی، سیزدهم شهریور مقارن با تولد ابوریحان بیرونی، مردم‌شناس پیشگام و بنیان‌گذار رشته مردم‌شناسی در جهان ایرانی، را به نام روز ملی مردم‌شناسی نام‌گذاری کرد، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری هر سال به این مناسبت، سلسله نشست‌هایی را برگزار می‌کند. همچنین این رخدادها در روز بین‌المللی مردم‌شناسی که سومین پنجشنبه ماه فوریه است، از سال ١٣٩٧ در این پژوهشگاه برگزار می‌شود. از این رو امسال به مناسبت روز ملی مردم‌شناسی از ٣١ مردادماه تا ١٨ شهریورماه سلسله نشست‌هایی در این پژوهشگاه برگزار می‌شود.

رییس پژوهشکده مردم‌شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری جزئیات این نشست‌ها را به شرح زیر اعلام کرد:

گزارش تصویری نشست چهل و هفتم انجمن جیحون

۱۴۰۲-۰۵-۲۹

پایگاه خبری اولکامیز – چهل و هفتمین نشست انجمن جیحون عصر پنج شنبه ۲۶ مرداد ماه در محله چای بویی گنبد ، سالن کتابخانه شحصی حاج ولی محمد خوجه برگزار گردید. تصاویری از این نشست فرهنگی ادبی را که نماینده گنبد امانقلیچ شادمهر و مهرداد خلیلی استاد روزنامه نگاری از میهمانان ویزه آن بودند را مشاهده بفرمایید . عکس ها توسط فرهاد قاضی و اکبر پیرا ارسال شده است.

پروفسور آلماز یاز بردیف کتاب شناس نامدار ترکمن درگذشت

ترکمن سسی - پروفسور آلماز یاز بردیف، اندیشمند و کتاب شناس بزرگ ترکمن در سن ۸۶ سالگی ، شنبه ۱۵ مرداد ۱۴۰۲، دار فانی را وداع گفت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دانشجویان و دانش آموختگان ترکمن، روز چهارشنبه ۱۸ مرداد مراسم یادبود این استاد به همت ارازمحمد سارلی و استاد محمد ولی خوجه در گنبدکاووس برگزار شد.
پروفسور دکتر آلماز یازبردیف در یک نگاه
آلماز یازبردیف ، کتابشناس، محقق و پژوهشگر بزرگ ترکمنستان است که بیش از شصت سال از عمر خود را صرف پژوهش پیرامون کتاب های ترکمنی و کتابشناسی آن نمود آثارش تاکنون به زبان های فارسی ، ایتالیایی ، اوردو ، انگلیسی و روسی ترجمه شده است.

در گذشت کتانشناس مشهور ترکمن " پروفسور دکتر آلماز یاز بردی اوغلی"

با نهایت تاسّف مطّلع شدیم که استاد دکتر آلماز یازبردی اوغلی،کتابشناس مشهور ترکمنستان، در روزشنبه،14 مرداد 1402(پنجم اوگوست2023)در عشق آباد دار فانی را ترک گفته اند.ایشان متولّد1939 میلادی بودند.بین سال های 1959 تا 1964 در انستیتوی کتانشناسی دولتی در مسکو تحصیل نمودند.در سال 1968 برای ادامه تحصیل در مقطع تحصیلات تکمیلی ، به مسکو بر می گردند.خدمات آن شادروان در امر کتاب و کتابشناسی بیش از نیم قرن ادامه داشته است.حقیر دوبار سعادت دیدار با ایشان را در سفر های استا د به ایران، در گرگان، داشته ام، با لطف ایشان" مجموعه ی ده جلدی دایره المعارف ترکمنستان و کتب ارزشمند دیگر به کتابخانه ی بنیاد مختومقلی فراغی اهداء گردید.

اینجانب از طرف اعضای هیئت موسس بنیاد مختومقلی فراغی: عبد الرحیم نیازی ساعی، دکتر رحمت قاضیانی، مهندس مجید قزلجه و نور محمد نمازی و همچنین اعضای بنیاد مختومقلی فراغی مراتب تاسف خویش را از درگذشت استاد اعلام نموده، برای اعضای خانواده ی معزّز استاد صبر و شکیبایی و برای آن سفر کرده رحمت واسعه ی الهی آرزو می نمایم

محمد قجقی، عضو هیئت موسس و مدیر عامل بنیاد مختومقلی فراغی گببد کاووس،یکشنبه 15 مرداد 1402

گفتگو با شاعر ترکمن عیدی اونق

ترکمن سسی – عبدالرضا نظری - فرصتی پیش آمد تا در روز آدینه ای که گذشت در منزل یکی فرهنگیان روستای آزادتپه ( شاقال دپه) ساعتی در کنار شاعر ترکمن، استاد عیدی اونق گفتگو کنیم.

بعداز ظهر جمعه پنجم خردادماه 1402 در منزل دوست فرهنگی مان حامد نظری ساعتی با عیدی اونق شاعر شناخته شده ترکمن صحرا از فرهنگ و زبان و ادب ترکمنی صحبت کردیم.این شاعر آق قلایی با تحسین فعالان فرهنگی و جوانان دوستدار شعر و ادب در ترکمن صحرا می گوید: شاعر با اشعار خود پیام به مخاطبین منتقل می کند. شعر بدون پیام معنایی ندارد.

از نگاه او ضروری است تا اهالی فرهنگ و ادب همواره به اوضاع اجتماعی فرهنگی جامعه توجه کنند، برای حفظ و تقویت فرهنگ بومی دغدغه داشته باشند. او از فراموشی زبان و نام های اصیل ترکمنی در گذر زمان نگران است. آرزو دارد مردمان صحرا میراث فرهنگ و ادب بومی را حفظ و زبان ترکمنی را روان صحبت کنند.

ردپای خاطرات کودکی در کمیش دفه

ترکمن سسی – ناز محمد یگن محمدی - با این که زادگاهم گنبد بود بیشتر به کمیش دفه رفت و آمد داشتم، چون مادرم گمیش تپه ای بود. اغلب اوقات درمنزل دائی ام «حاج نورطاغن صیادی» دعوت نشده مهمان بودم و با بهرام و یوسف، پسردائی هایم و باسایر دوستان و هم سن و سالان خود بازی می کردم.

دوران خیلی زیبایی بود. کوچک تر ها و جوان ترها به افراد بزرگتر از خود احترام زیادی می گذاشتند و بزرگترها هم هوای بچه ها را داشتند و به آنها محبت می کردند. دائی و زن دائی ام بسیار مهربان و زحمتکش بودند. در مغازه ی دائی که در خیابان اصلی کمش دفه و نزدیک چارسو (چهارسو)ی معروف آن بود، همه چیز پیدا می شد. از سوزن و میخ و دیگ (قازان) گرفته تا پارچه، چارقد، سیمان، تخته، ورق شیروانی و در بخشی از مغازه هم طلا می فروخت.

دائی مدام در فعالیت و تحرک بود. از کلّه ی سحر که مسجد می رفت دائماً کار می کرد و روزهای دوشنبه و پنج شنبه با ماشین جیپ اش برای فروش اجناس به بازار های هفتگی بندرشاه و آق قلا می رفتیم. دائی به همه احترام می گذاشت و محبوب بود. به مشتریان مرد که اغلب شناس بودند دَده، دائی و یگن و به زن ها، اجکه، گللجه، دایزه و یگن خطاب می کرد. سال هایی که من از آن صحبت می کنم به حدود سال های 1340 می رسد. مغازه دائی در سمت غربی خیابان اصلی در ردیف مغازه های مرگن حاجی و محمدامان حاجی مرگنی و کمی آن طرف تر مغازه «آوال حاجی ساتلیخ محمدی» بود.