مقاله سفر نامه ی یکی از زایرین که به زیارت مختومقلی به ایران رفته اند
عنوان: در حضور فراغی. آن چه که بعد از زیارت آرامگاه مختومقلی فراغی گذشت
منبع: روزنامه ی ترکمنستان
تاریخ و محل چاپ: 6/6/2007 (16/3/1386)؛ عشق آباد
نویسنده یا تهیه کننده: جومامیرات قوربانگلدیف، معاون سردبیر مجله ی "میراث"
نوع ترجمه: کامل
مترجم: نورگزل گوندوغدیوا
هر ملتی شخصیتهای بزرگی را به دنیا تحویل می دهد. اما فقط بعضی از آنها از محدوده و چهارچوب ملت خود خارج می شودند و به سطح کمال و نبوغ جهانی می رسند. برای ترکمن مختومقلی، نژاد دانشمند ما که گذشته و آینده را آشکار می دید شخصیت بزرگ، نابغه است. مختومقلی اقیانوس بی ته است. هر کسی از آن بر طبق توان خویش برداشت می کند. افکار وی که از غربال عقل الک شده اند تمام بشر و هر انسان را صرف نظر از ملیتش وادار به تفکر و اندیشه می کند. صفرمراد ترکمنباشی کبیر، نخستین رئیس جمهور ترکمنستان برای آثار مختومقلی فراغی ارزش فراوانی قائل بود رهبر کبیر ما تأکید کرده بود: "مختومقلی فراغی دانشمند جهانی است. وی شاعر تمام بشر است. به همین خاطر فراغی به یک دل و یک دوره و یک عمر نمی گنجد. وی شاعر تمام دلها و تمام دوره هاست. در کشور همسایه ایران نیز ارزش و قدر بزرگ به مختومقلی فراغی می گذارند. هیئت نمایندگی حکومت ترکمنستان با سرپرستی رهبر کبیر ما برای اولین بار در ماه می 1990 میلادی به مرقد پاک مختومقلی و پدرش دولت محمد آزادی زیارت کردند. از این به بعد ماه می هر سال نمایندگان جامعه ی علمی و فرهنگی ترکمنستان آنجا را زیارت می کنند. در ترکمنستان از ابتکارهای ترکمنباشی دنبال و پیروی می کنند. رئیس جمهور ما به مناسبت روزهای شعر مختومقلی فراغی پیام تبریک به مردم فرستاد. در آن پیام نیز گفته می شود که دولت ترکمنستان هر سال هیئت بزرگی از شهروندان را حمایت می کند تا آرامگاه مختومقلی را زیارت کنند. امسال نیز در روزهای بزرگداشت جشن رستاخیز و همدلی و شعر مختومقلی فراغی گروه دانشمندان، هنرمندان و فرهنگی ترکمنستان در میان 17-19 می آرامگاه مختومقلی فراغی و دولت محمد آزادی را زیارت کردند. از جمله زیارت کنندگان مقامهای رسمی، دانشمندان و پژوهشگران، شعرا و نویسندگان، هنرپیشگان، نقاشان خبرنگاران وجود داشتند. زیارت مقبره ی پدر معنوی ما مختومقلی فراغی و دولت محمد آزادی نصیب من هم شد. مصلحت دانستم تأثیرهای خود را که از آن زیارت دارم با خوانندگان در میان بگذارم.
سنگوداغی، چندیر، حاسار کوههائی که فراغی را دیده اند ...
اتوبوس مسافربری که گروه ما بر آن سوار شد صبح زود به راه افتاد و شروع به طی کردن جاده ی عشق آباد – ترکمنباشی کرد. نزدیک به ظهرگاه در شهر "سردار" ناهار خوردیم و دوباره در جهت بخش مختومقلی به راه افتاد. وقتی به دوراهه ی جاده پهن رسیدیم، اتوبوس ما جهت بخش اترک شد. با عبور از میان کوههای حاسار، پهن ترین قسمت سلسله کوههای کوپت داغ راه مان را به طرف چات ادامه دادیم. از روستای قزل بائیر (شارلاووق کنونی) تا مرز ترکمنستان و ایران جلگه ای جلوی چشم ما پهن می شود که مثل دست صاف است. بعد از ظهر ریش سفیدان و ساکنان فرهنگی و هنرمندان بخش اترک در محلی به نام چات در نزدیکی مرز، با نان و نمک و آهنگ و موسیقی از ما استقبال کردند. در طرف مرز کوه سرسبز سنگوداغی دیده می شد. آن شب در چات ماندیم و بعد از استراحت، فردای آن روز راه گدرالوم را در پیش گرفتیم.
·