میانکاله؛ قربانی تضاد منافع؟

تالاب میانکاله امسال نقطه پایان سفر بیش از ۱۳ هزار پرنده مهاجر شد. براساس اعلام سازمان دامپزشکی پرندگان مهاجر به دلیل سم «بوتولیسم» تلف شده‌اند اما بعضی متخصصان و فعالان محیط زیست معتقدند که آلودگی آب و برخی عواملی که هنوز بررسی نشده‌اند، علت مرگ و میر بی‌سابقه پرندگان در این منطقه بوده است و از سوی دیگر این گونه‌های مهاجر را قربانی تضاد منافع می‌دانند.

به گزارش ایسنا، کنوانسیون بین‌المللی رامسر حدود ۵۰ سال پیش در شهر رامسر ایران برای حفاظت از اکوسیستم تالاب‌ها تصویب شد و مدتی پس از آن میانکاله عنوان اولین تالاب ثبت شده در فهرست این کنواسیون بین المللی را به خود اختصاص داد و «بهشت پرنده‌نگری ایران» لقب گرفت. هر ساله در فصل زمستان پرندگان زیادی از جمله فلامینگو، چنگر، اردک‌ و غاز از مناطق سردسیر نیمکره شمالی به عرض‌های پایین‌تر حرکت می‌کنند و تعداد زیادی از آن‌ها در میانکاله فرود می‌آیند تا پس از مدتی دوباره سفر خود را ادامه دهند، اما امسال میانکاله نقطه پایان سفر بیش از ۱۳ هزار پرنده مهاجر شد.

۴۳ دانشگاه ایرانی در جمع برترین دانشگاه‌های جهان اسلام/ترکیه در صدر کشورها

نتایج "رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان اسلام (ISC Islamic World University Rankings) در سال ۲۰۱۹ انتشار یافته که بر اساس آن ۴۳ دانشگاه از ایران در میان ۲۴۸ دانشگاه از ۲۴ کشور در لیست مربوطه حضور دارند.

به گزارش ایسنا، دکتر محمدجواد دهقانی، سرپرست پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) با اعلام این خبر گفت: بررسی نتایج حاصله نشان می‌دهد دو دانشگاه‌ "علوم پزشکی تهران" و "تهران" در زمره ۱۰ دانشگاه برتر قرار دارند. پس از آنها دانشگاه‌های صنعتی شریف، علوم پزشکی شهید بهشتی، صنعتی اصفهان، تربیت مدرس، صنعتی امیرکبیر، شیراز، فردوسی مشهد و دانشگاه شهید بهشتی از جمله دانشگاه‌های برتر حاضر در این رتبه‌بندی هستند.

گفت‌وگوی ایبنا با دنیس ولکوف برگزیده جایزه جهانی کتاب سال درباره شرق‌شناسی

اوریانتالیسم روسی ایرانی‌ها را چگونه می‌بیند؟/ اعترافی که روس‌ها کردند

شاپشال مغز متفکر کودتای ضد مشروطه بود

دنیس ولکوف می‌گوید: ما روس‌ها در مشرق زمین اروپایی هستیم اما در اروپا تاتاریم.شرق‌شناسی روسی یک تفاوت اساسی با شرق شناسی غرب دارد؛ نخست اینکه روسیه با ایران فاکتور نزدیکی دارد و با کشورهای شرقی هم مرز است و از سوی دیگر برخورد دانشمندان و افسران روس هم با غربی‌ها فرق می‌کرد.

خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، ایران بیش از دویست سال یکی از تأثیرگذارترین ابزارها در سیاست خارجی روسیه در قبال غرب بوده است. هم‌زمان پیوندهای فرهنگی و سیاسی دو کشور در سطوح نهادی و فردی (به‌ویژه در حوالی سال 1917)، نفوذ روسیه و سپس اتحاد جماهیر شوروی، در ایران و برعکس، در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی از طریق فعالیت افراد و همچنین روش‌ها و ابزارهای مورد استفاده «همسایه بزرگ شمالی» در هنگام اجرای سیاست خارجی خود در قبال ایران، به‌طور شایسته مورد توجه نبوده و در نتیجه فاقد تحلیل‌های دقیق است. تحقیقات دکتر ولکوف با استفاده از منابع قبلا منتشر نشده و اخیرا فاش‌شده (از بایگانی‌های بین‌المللی مختلف) به این خلأ پژوهشی می‌پردازد و دانش ما را از بسیاری از جنبه‌های تاریخی ایران و روسیه متحول و غنی‌تر می‌سازد. او با تمرکز ویژه بر فعالیت‌های ایران‌شناسان روسی (دانشمندان دیپلمات‌ها، و همچنین دانشمندان درگیر در دانشگاه‌ها، فعالیت‌های مبلغان دینی و نظامی در حوزه‌های حرفه‌ای خود)، تعامل روشنفکران با ساختارهای دولتی و مشارکت آنان را در روند شکل‌گیری و اجرای سیاست خارجی در قبال ایران در اواخر امپراتوری روسیه و در دوران آغازین اتحاد جماهیر شوروی (1863 ـ 1941) تحلیل می‌کند. کتاب حاضر به بررسی شیوه‌های نهادیِ مطالعات ایران در روسیه از جمله سازماندهی شبکه‌های اطلاعاتی دانش‌پژوهان، بهره‌گیری از قدرت دولت برای ارتقا منافع نهادی و فردی و تعامل عمیق با گفتمان‌‌های سیاست داخلی و خارجیِ روسیه در زمان خود می‌پردازد.
 

خلق سازه‌هایی شگفت‌انگیز با الهام از طبیعت

کتاب «معماری گیاهان»، نمایشی از تلاش انسان برای ساخت بناهایی مدرن و زیبا با الگوبرداری و تقلید از طبیعت پیچیده و بی‌همتایِ ساخت خالق جهان است.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، خلق بنا با الهام از طبیعت از دوره‌های بسیار دور تاریخ ازجمله در روم و یونان باستان و ایران نیز وجود داشته، اما معماران و طراحان سازه‌های بزرگ در دوره معاصر و به‌ویژه در دهه‌های اخیر با این ایده، آثار شگفت‌انگیز بسیاری خلق کرده‌اند. تکنولوژی‌های جدید به معماران و طراحان ساختمان این اجازه را می‌دهد که ساختار پیچیده طبیعت را بازآفرینی کنند. مسجد نصیرالملک در شیراز، برج لوتوس و موزه لیولی در شانگهای چین، الِمانهای گل در سیاتل آمریکا، گاردن د بی، موزه علوم و هنر در مارینا بی سنگاپور، موزه ماکسی در رم ایتالیا، معبد لوتوس در دهلی‌نو هند، مسجد شیخ زاید در ابوظبی امارات متحده عربی و کلیسای ساگرادا فامیلیا در بارسلونا اسپانیا، ازجمله بناهای معروفی است که با الهام از گل و طبیعت ساخته شده‌اند.

​دیدگاه نادر نادرپور درباره سیاوش کسرایی

کسرایی به رغم ادعای تعهدش، شاعر بزمی است.

نادر نادرپور در بیان دیدگاه‌اش درباره سیاوش کسرایی گفته بود: سیاوش کسرایی، به رغم ادعای تعهدش، شاعر بزمی است که حتی در منظومه «آرش کمانگیر» نیز زبان حماسی ندارد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نوزدهم بهمن‌ماه سالمرگ سیاوش کسرایی، شاعر بزرگ کشورمان است. طی روزهای گذشته کتابی با عنوان «طفل صد ساله‌ای به نام شعر نو» از سوی انتشارات کتاب پارسه منتشر شده است که در این اثر صدرالدین الهی، روزنامه‌نگار پیشکسوت و شناخته شده به گپ‌و‌گفت با نادر نادرپور درباره شعرنو، شاعران شعر نو و جریان‌های این گونه از شعر پرداخته است.
 
صدرالدین الهی در این گفت‌وگوی طولانی درباره سیاوش کسرایی از نادرپور سوال می‌کند که متن این پرسش و پاسخ در ادامه آمده است.

نمایش آثار فارسی ترجمه شده به ترکی در بخش بازار جهانی نمایشگاه کتاب تهران

مدیر بخش بین‎الملل سی‌و‌سومین نمایشگاه بین‎المللی کتاب تهران از برپایی نمایشگاهی از کتاب‎های فارسی ترجمه شده به زبان ترکی در این دوره از نمایشگاه کتاب تهران خبر داد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا)، به نقل از ستاد خبری سی‌و‌سومین نمایشگاه بین‎المللی کتاب تهران، شیوا وکیل نسلیان، اعلام کرد: با توجه به حضور کشور ترکیه به‌عنوان مهمان ویژه این دوره از نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، نخستین‌بار نمایشگاهی از کتاب‎های فارسی که به زبان ترکی استانبولی ترجمه شده‎اند در بخشی از بازار جهانی کتاب برپا خواهد شد.
 
وی ادامه داد: هدف از این اقدام ایجاد بانک اطلاعاتی از کتاب‎های ترجمه شده فارسی به زبان ترکی است تا بازدیدکنندگان در جریان میزان تعاملات فرهنگی ایران با کشور مهمان این دوره از نمایشگاه قرار گیرند.

قوتالمیش ( متوفای 455/1063)پدر سلیمانشاه موسّس دولت سلجوقیان روم

مقاله ای از دایره المعارف اسلام ترکی، جلد 26،چاپ 2002 آنکارا.  ترجمه ی : حاج محمّد قجقی

   قوتالمیش اسمی است به معنای میمون، مبارک ، خوش یمن و بر مبنای آنچه در منابع آمده، می تواند به شکل های « قوتولموش»ویا «قوتالمیش»خوانده شود. محمود غزنوی، ارسلان یبغو را به حیله ، بهمراه پسرش قوتالمیش و برخی از یارانش دستگیر کرده، در قلعه ی کالنجرهندوستان محبوس نمود. قوتالمیش از یک فرصت استفاده نموده، از قلعه گریخت و به بخارا بازگشت و با اوغوزان تحت امرش برای نجات پدر به فعالیت پرداخت، امّا نتوانست موفّق شود. هفت سال بعد وپس از آنکه ارسلان یبغو در زندان در گذشت،به همکاری باعموهایش  طغرل و چاغری بی پرداخت.

 غوتاد قو بیلیگ  ترجمه ی: محمّد قجقی                    

       یکی از مهم ترین منابع تاریخ زبان ، ادبیات و فرهنگ ترک، که در قرن 11 / م به دست «

یوسف خاص حاجب» نگارش یافته است.اطلاعاتی که در باره ی یوسف خاص حاجب (اولوغ

خاص حاجب) وجود دارد، از دو مقدّمه ی منثور و منظوم افزوده شده ی بعدی به کتاب

واطّلاعاتی که در برخی از ابیات اثر وجود دارد،بدست آمده است.برآن اساس شاعر در «

بالا ساغون»( کوز- اوردو) در خانواده ای اصیل بدنیا آمده است. او بخاطر دانش، فضیلت و

تقوایش متمایز شده بود. وی اثر را در طیّ یک و نیم سال، در بالاساغون نوشت و در کاشغر

به اتمام رساند.(کتاب متشکّل از 6645 بیت است).او اثر را در سال 462 / ه-429 ش (

1069-1070/ م) به خاقان قاراخانی، تاوقاچ اولوغ بوغرا خان، پسر خاقان سلیمان ارسلان،

اهداء نمود.خاقان که توانایی شاعر را مورد تقدیر قرار داده بود، منصب حاجبی خاص را که

از حسّاس ترین وظایف بود، به او واگذار نمود.( در بیت 2484) براساس برخی از ابیات اثر

(ابیات 371 و365) تخمین زده می شود، که سال ولادتش در حدود 1019/ م بوده باشد.

یوسف خاص حاجب و کاشغرلی محمود (مولّف آثاری چون دیوان لغات الترک و جواهر النحو

فی لغات الترک)در یک دوره و محیط زیسته، آثارشان را به یک زبان نوشته و ملزومات

فرهنگی یکسانی را بکار گرفته اند،در حالی که می دانیم،نه همدیگر را می شناخته اند و نه آثار

یکدیگر را 

عزیز بن اردشیر استر آبادی

نوشته ی : تحسین یازیجی. ترجمه ی : محمد قجقی

از: دایره المعارف اسلام انجمن دیانت ترکیه، جلد 11، صفحه ی 438

   مورّخ و شاعر ایرانی که اثرش « بزم و رزم» معروف و شناخته شده است.او در نیمه ی

دوم قرن 14 / م و در اوایل قرن 15/ م می زیسته است.اطّلاعات ما از زندگی او برکتاب

تاریخ وی و هم چنین مطالبی که « شهاب الدین عربشاه » در کتاب « عجایب المقدورفی

اخبار تیمور» آورده، متّکی است.ابن عربشاه می نویسد که استر آبادی از ندیمان خاص

سلطان احمد بن اویس جلایری بوده و قاضی برهان الدین سیواسی، که آوازه ی شهرت اورا

شنیده بود، از سلطان احمد درخواست نمود، عزیز استر آبادی را به نزدش بفرستد.با ردّ این

تقاضا، استر آبادی شبانه گریخت و روانه ی سیواس شد. این روایت با واقعیت همخوانی

ندارد، زیرا استر آبادی بهنگام توضیح وقایع مرتبط با سلطان احمد،متعرّض این رویداد نشده

است .

    موضوع منشاء سالارهای « چی اینگ هایی» ( سالورهای ترکمن چین)

          نوشته ی : تورو ساگوچی( کانازاوا)  ترجمه ی: محمد قجقی

        سالارها یکی از اقلیت های قومی چین هستند ، که بیشتر در « هه سون هوآ » در جنوب  «سی سینگ »

در بخش کوهستانی ایالت  « چی اینگ هایی » در ساحل جنوبی رود هوانگهو(رود زرد) و برخی نیز در «

هوا- لونگ » در شمال هوانگهو ودر « لینگ هه سیا » ویا « هو چوئو» در ایالت « کانسو» زندگی می کنند.

نام سالارها در منا بع چینی برای بار نخست در اوایل قرن 18( در سال 1707) به میان می آید. امّا در«

تاریخ رشیدی م میرزا حیدر دوغلات »- تالیف سال 1547 از سالارهای « هو- چئو » نام برده شده است.به

نوشته ی «گ.ان.پوتاتین» و« و.و. راک هیل»، که در اواخر قرن19 برای پژوهش در خصوص زبان و

ویژگی های قوم شناسانه به منطقه ی سالار ها مسافرت نموده اند، سالارهای « چی اینگ هایی »، برای

اولین بار به عنوان مسلمانان ترک زبان معرّفی شده اند.برخی از اطلاعات زبان شناسی، نشان می دهند

که سالارهای «چی اینگ هایی» به لهجه ی سالاری- از زبان های ترکی - تکلّم می کنند.

«در علوم انسانی فقیریم...»

🖋محمد رضا شفیعی کدکنی

آبان ۱۳۹۸

ما نیز مَردمی هستیم. نَفْس اینکه خودت را کم گرفتی رفتی! فروتن بودن خوب است ولی تن به نیستی و انکار خود دادن اول نابودی یک ملت است.

ما ابن سینا داریم. ما جلال‌الدین مولوی داریم. من واقعاً دلم به حال این نسل می‌سوزد.

خیلی شما دارید پایین می‌آوردید معیار‌ها را!

نابودی یک فرهنگ و یک ملت از همین‌جا آغاز می‌شود.

ما باید صاحب نظریه باشیم و چرا نباشیم.

ما استادان و دانشجویانی در علوم پایه داریم که از هیچ استاد هاروارد و کمبریج و آکسفورد کم ندارد.

ما در علوم انسانی صفر‌الکفّ هستیم.

هیچی نیستیم.

اسطوره و اسطوره‌شناسی

من همواره اساطیر را بر تاریخ ترجیح داده‌ام!
زیرا تاریخ مُرکب از حقایقی است که در نهایت دروغ از آب در می‌آید
و اساطیر دروغ‌هایی ساخته و پرداخته شده‌اند که به مرور به حقیقت تبدیل می‌شوند.
ژان کوکتو[1]
 

اسطوره‌شناسی بخشی از مردم‌شناسیِ فرهنگی[2] است که به بررسی و فرا یافتن قوانین عمومیِ قالب‌های رفتاری انسان در همه‌ی ابعاد آن پرداخته و می‌کوشد توجیهی عمومی از این پدیده‌ی اجتماعی‌– فرهنگی به دست دهد. (رضائی،1383: 15) اسطوره‌شناسی با بررسی مجموعه‌های اساطیری زنده یا مرده و بازیافتن کیفیات عمومی و کلی آنها، در خدمت مردم‌شناسی فرهنگی قرار گرفته و می‌تواند به علوم سیاسی (در امر بررسی تاریخی شکل‌گرفتن دولت و عناصر تشکیل دهنده‌ی آن)، علوم‌اجتماعی و علوم‌اقتصادی، تاریخ، جغرافیای‌تاریخی، باستان‌شناسی، روان‌شناسی و مطالعات مربوط به دین‌شناسی و تاریخ‌فلسفه یاری رساند؛ همچنین خود متقابلاً نه تنها بر مدارک اساطیری متکی است، بلکه از پژوهش‌ها و آگاهی‌های مکتسب ما از رشته‌ی تاریخ، باستان‌شناسی، جامعه‌شناسی، روان‌شناسی (به ویژه روانکاوی)، زبان‌شناسی، علوم طبیعی، الهیات و فلسفه عمیقاً بهره می‌جوید. (وارنر،1389: 15)

برج طغرل کج شد

بر اساس تازه‌ترین تصاویر منتشر شده از برج طغرل، مهم‌ترین برج سلجوقی کج شده است. معاون میراث فرهنگی تهران می‌گوید، اگر تغییرات این اثر تاریخی تأیید شود، عملیاتی اضطراری روی ‏آن انجام خواهد شد.

به گزارش ایسنا، روزنامه شهروند نوشت: «برج هزار ساله ری، انگار که دردی بر شانه‌اش سنگینی کند، کج شده است. برج طغرل، ‏بازمانده دوران سلجوقیان که روزگاری دور از حمله مغول‌ها در امان ماند، در چند‌ سال گذشته بارها حریمش ‏شکسته یا تهدید شد. یک بار با مجتمع فرهنگی در نزدیکی‌اش، یک بار با کارگاه مترو و انفجار و حفاری و بار ‏دیگر با نشست زمین در دشت جنوبی تهران. این بار هم تصاویر تازه‌ای که به دست «شهروند» رسیده، این ‏بنای آجری را کج نشان می‌دهد، انگار که خمیده شده و فرونشسته است. مسئولان میراث فرهنگی می‌گویند ‏به زودی کارشناسان را راهی این برج خواهند کرد و در صورت اطمینان از خطر، عملیات اضطراری‌شان آغاز ‏خواهد شد.‏

                                        این دختران با «لالایی» فریاد می‌زنند

                       اجرای ساز زنبورک گل‌آیم و پدرش در ششمین فستیوال آینه‌دار

اسمش «گل‌آیم» به معنای «ماه گل، ماه من» است. در بندرترکمن زندگی می‌کند و از بچگی زنبورک دستش بوده و نواختن آن را یاد گرفته، لأله «لالایی یا لأله‌خوانی» هم می‌خواند. حالا هم در حال یادگرفتن دوتارنوازی ترکمن است و دلش می‌خواهد در آینده بتواند آموزشگاهی راه‌اندازی کند تا به کودکان و زنان اهل بندرترکمن نواختن سازها را یاد بدهد.

«پدرم سال‌ها پیش یک گروه هنری راه اندازی می‌کند که لالایی‌خوانان آن دخترها بودند اما بعد از آنکه دختران ازدواج می‌کنند، همسران آنان اجازه ادامه‌ی کار را نمی‌دهند. در بندرترکمن هر خانواده‌ای اجازه نمی‌دهد که دخترشان روی صحنه ساز بزند یا لأله بخواند، البته برخی از دخترها هم تمایلی به این کار ندارند. نواختن ساز در بندرترکمن به اجازه خانواده‌ها بستگی دارد.»

ولکوف در نشست «نگاهی به تغییر رویکردها و اهداف در ایران‌شناسی از روسیه تزاری به شوروی»:

جاسوسی علمی در میان شرق‌شناسان روسیه رواج داشته است

ایران‌شناسان اولیه دوران شوروی آشنایی با زبان فارسی و تاریخ ایران نداشتند

ولکوف می‌گوید: بسیار مشاهده می‌کنیم که دانشمندان به شاگردان خود که در مقام دیپلمات به کشورهایی مانند ایران می‌رفتند، ماموریت می‌دانند تا اسنادی تاریخی، کتاب‌هایی خطی یا تومارهایی را برای آنها تهیه کنند و به روسیه بفرستند.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، عصر روز سه‌شنبه 15 بهمن 1398 نشستی با عنوان «نگاهی به تغییر رویکردها و اهداف در ایران‌شناسی از روسیه تزاری به شوروی» با حضور دنیس ولکوف استاد مدرسه عالی مطالعات اقتصادی مسکو و برگزیده بخش جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در سال 1398، در تالار اقبال آشتیانی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد.

ابراهیم گلستان و «اخلاق گفت وگو» ( بخش پایانی)

اثری از:ابراهیم گلستان احمد افرادی

احمد افرادی

جلال آل احمد:« چشم و گوش گلستان دریچه هایی بود، به درون خود باز.نه به دنیای خارج.  آنقدر مرکز عالم بود که تصورش را نمی شود کرد.من هیچکس را آنقدر اشرف مخلوقات ندیدم…»

————————————————————————————-

 در پانویس بخش پیشین مقاله ، سطری چند  از داوری خانم لیلی گلستان  را ، در ربط با منش و خلق و خوی آقای ابراهیم گلستان و رفتارش با دیگران  باز نویسی کرده ام.[1]

در اینجا، شواهدی  پیش رو قرارمی دهم، تا برخی وجوه آن داوری ملموس تر شود.

آقای پرویز جاهد، برای پیشبُرد پایان نامه ، یا رساله ی دکتری خود [ « تاریخ تحلیلی ریشه های موج نو در سینمای ایران»] تصمیم می گیرد یا ملزم می شود، با آقای گلستان گفت و گو کند، اما موافقت گلستان برای مصاحبه به سادگی دست نمی دهد؛ گفت و گو( پس از موافقت گلستان ) نیز، عموماً، بدون تِنِش پیش نمی رود.

بهتراست ماوقع را، به روایت آقای پرویز جاهد پی گیریم:

« از قبل می دانستم که انجام گفت و گو با گلستان کار ساده ای نیست.حرف های زیادی در باره ی خصوصیات اخلاقی و شخصیت ویژه ی اوخوانده ، یا از اطرافیان سینمایی و غیر سینمایی وی شنیده بودم.می گفتند بد اخلاق است و حوصله ی کسی را ندارد و تن به گفت و گو نمی دهد. به من توصیه می کردند که بیخود سراغش نرو و وقتت را تلف نکن که نتیجه نمی گیری.» [2]

 ابراهیم گلستان و «اخلاق گفت وگو» ( بخش نخست)

احمد افرادی

آقای حسن کامشاد، نقل می کند : « یادم آمد شبی در خانه ی ماشاءالله آجودانی و بانو، لطفعلی خنجی و همسرش، شاداب وجدی… شاهرخ مسکوب و تنی چند دوستان دیگر جمع بودند. گلستان باز بحث فردوسی را پیش کشید، با یک یک حاضران درافتاد و گفت و گفت، و طبق معمول افزود ”  اینجوری هست دیگه “! شاهرخ  مسکوب که خونسرد نشسته بود ، ناگهان از جا در رفت و با لحنی خشم آلود گفت: ابراهیم ، تو چه اصراری داری خود را احمق نشان دهی ؟ ” این حرف کارگر افتاد و گلستان خاموش ماند. »

——————————————————————

مرور  « نامه ی منتشر نشده ی ابراهیم گلستان، به نادر ابراهیمی [1]» و مواجهه  با   حرف‌های پریشان او در مورد فردوسی و  شاهنامه ، بارها  مرا به صرافت نقدِ  آن نامه انداخت.اما هر بار، تلخی و آشوب ِ ذهنی بر جای مانده از آنچه که در سال‌های اخیر از آقای گلستان و در باره ی او خوانده ام ، سبب شد که پا پس بکشم. افزون بر این ، پیش رو داشتن خاطره ای از آقای حسن کامشاد  در مورد گلستان نیز ، مرا در جدی گرفتن برخی دعاوی  نسنجیده ی او ، به تردید انداخت. (2)

با وجود این ، باز نشر ِگسترده ( و به گمانم ) سازمان یافته ی« نامه ی منتشر نشده ی ابراهیم گلستان …» در فضای مجازی و از این رهگذر، تداوم و  تکرار برخی جعلیات و بَرساخته های مُد شده در سال‌های اخیر (که بازتاب اش را، بعضاً در « نامه » ی مذکور و برخی مصاحبه های دیگر گلستان می بینیم ) بازخوانی مدعیات او را ناگزیر کرده است.

نامه سرگشاده به دکتر شفیعی کد کنی

اثری از:احمد افرادی، شفیعی کدکنی، ناتل خانلری ،نیما یوشیج

تداوم نیما ستیزی ، در سنت ادبی و ادبیات سنتی ایران 

احمد افرادی

نیما، برخلاف کُهنسُرایان ، برسکویی دیگر ایستاده بود و از چشم اندازی دیگرْ، هستی را نظاره می‌کرد . درست به همین دلیل، جهانِ پیش رویش همان جهانی نبودکه پیش روی شاعران سنتی چهره می نمود. از این رو، در بیان تجربه‌های شاعرانه و توصیف هستی، به واژگان و ترکیبات و صوَر خیالی نیازمند بودکه در تاریخ ادب فارسی سابقه نداشته است و نیما، خودْ می بایست آستین بالا بزند و آن‌ها را بیافریند .

——————————————————

بسیارند کسانی که اثبات حضور خود را ، در نفی وجود دیگری می‌بینند[۱]. وصله ای از این دست، البته که به دکتر شفیعی کدکنی نمی چسبد.در ضرورت نقد و سنجشگری هم ،بی شک جای هیچ «اما» و «چرا» یی نیست. اما، این هم هست که نقد ها را «عیاری » است و یا باید باشد.
در سامانه ی اینترنتی «خبر گزاری مهر »، تاریخ شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۴ ، مقاله ای با عنوان «کپی‌برداری نیما از اشعار ناتل خانلری/ شاعری که عادل نبود»[۲]درج شده است. عنوانی که بیانِ مُجمَل و بی تَمَجْمُج ِ مقدمه ی دکتر شفیعی کدکنی، بر کتاب ِ« گزیده ی اشعار ناتل خانلری »[۳] است، و پیش و بیش از این ، « اتهامی غریب » ، به « پیرمردی » است که ( به قول زنده یاد محمد مختاری) « همه ی هستی اش را به زبان تبدیل کرده است » .

تئاتر در ترکمن صحرا

هنر نمایش در هر سرزمینی بر گرفته از آداب و رسوم مناسک مذهبی اقوام آن سرزمین میباشد.در میان قوم ترکمن،آداب و رسوم متنوع و چشمگیری وجود دارد که از دیر باز با روح و عواطف ترکمن ها عجین شده است.در میان آیین های مختلف ترکمن، آیین ذکر خنجر از شهرت همه گیری برخوردار است. ذکر خنجر یک نیایش نمایشی است که در فضایی باز اجرا می گردد و ذکرها و آوازهای آن حاوی مفاهیم اعتقادی، دینی و عرفانی است. از دیگر آداب ترکمن که از کیفیت نمایشی برخوردارند،«آی ترک-گون ترک» (پاره ماه- پاره خورشید)و آیین «طلب باران»می باشد. آی ترک-گون ترک یک بازی دسته جمعی است که در شب چهاردهم هر ماه انجام میگرفته است.این بازی، حکایت از مراسم خواستگاری دارد و در گذشته به وسیله دو گروه پسران و دختران اجرا می شده است. آیین طلب باران در گذشته، به هنگام خشکسالی در بین بیشتر قبایل ترکمن اجرا می گردید. این نوع مراسم، بیشتر در روستاها مرسوم بوده و با لفظ «قوت قوتی نی گوردینگ می؟ قوتا سلام بردینگ می؟ (قوت قوتی را دیدی؟به او سلام رساندی؟) آغاز می گردد. «قوت قوتی» در باور ترکمن، نماد ابر بارن زاست. همچون «آناهیتا»در آیین زرتشت، عروس و الهه باران می باشد.

تركمنهاي ايران (2)

در مقاله «تركمنهاي ايران» كه در شماره چهل و دوم مجله «هنر و مردم» به طبع رسيده بود، از دهكده اينچه برون Ince Burun نيز كه در «دشت گرگان» (تركمن صحرا) و كنار رودخانه «اترك» قرار دارد توصيفي شده بود. اينك در مقاله حاضر پس از مقدمه ئي درباره دين و مذهب مردم اينچه برون و طلبه هاي ديني و مساجد آن، موضوعهاي زير هم به ترتيب توصيف خواهد شد:
مراسم مذهبي ـ مراسم تدفين و سوگواري ـ تقسيم ارث و تملك طايفه بر زمين ـ زيارت اهل قبور، قبرستان و سنگ قبرها ـ امامزاده و معتقدات عاميانه.
اينچه برونيها نيز مانند تركمنهاي ديگر ايران، مسلمان و حنفي مذهبند. در دهشان يك «آخوند» و هشت ده طلبه علوم دينی و سه مسجد دارند. يكي از مسجدها را كه در وسط آبادي است، مسجد يُلمِه ـ Yolme مي نامند. زيرا، مردم طايفه يلمه كه يكي از نه طايفه اينچه برون اند آنرا ساخته اند. (1)
اين مسجد، در كنار قديميترين مسجد اينچه برون كه كوچك بود و اينك خرابه است ساخته شده. قسمتي از اين مسجد خرابه را يكي از دكاندارهاي ده با كمی مرمت به انبار اشياء دكان خود تبديل كرده است.