مجموعه‌دارها یا همان «کلکسیونرها» همیشه به فکر اضافه کردن یک شیء جدید به مجموعه‌شان یا جستجو برای یافتن بهترین اشیاء هستند. نگاهی که آنها به اشیاء دارند با نگاه آدم‌های معمولی متفاوت است و زیبایی و اهمیت هر شیئی برای آنها معنای خاصی دارد.

خیلی‌ها ممکن است در طول زندگی تمایل داشته باشند تعدادی از اشیائی را که به آنها علاقه ‌دارند، جمع‌آوری کنند یا دست‌کم گرایش خود را به مجموعه‌داری محک بزنند. مجموعه‌داری ذوق و سلیقه و البته دانش خاص خودش را می‌خواهد و اگر به دنیای مجموعه‌داران وارد شوید آنقدر جذابیت و هیجان دارد که نمی‌توان به سادگی رهایش کرد.

«اجناس تقلبی چینی که به سفارش ایرانی‌ها در چین ساخته و وارد بازار ایران می‌شوند‌، واردات نیست؛ بلکه قاچاق است و قاچاق و قاچاقچی همیشه برای تاجران ایرانی یک معضل بوده است.»

«مجیدرضا حریری» در گفت‌وگو با خبرنگار صنایع دستی ایسنا درباره فعالیت‌هایی که قرار است مجمع انجمن صادرکنندگان انجام دهد،‌ بیان کرد: در چند سال گذشته به ویژه هفت سال اخیر در حوزه صنایع دستی به عنوان یکی از حوزه‌های اقتصادی که اشتغال‌زا است و قدرت بالقوه‌ی صادراتی دارد، یک نقطه‌ ضعف بارزی خودش را نشان داده، اینکه بحث تولید و بازرگانی صنایع‌دستی در یک دسته قرار می‌گرفت.

او ادامه داد: بخش عمده‌ی بار صنایع‌دستی در تمام دنیا بر دوش کارگاه‌های خانگی یا بسیار کوچک است که توان بازاریابی و صادرات را ندارند، به همین دلیل تصمیم گرفته شد صادرات صنایع‌دستی به عنوان موضوع ویژه‌ای که می‌تواند منجر به رشد تولید و اشتغال‌زایی در حوزه شود و ظرفیتی که از این طریق بتوانیم ارز خارجی را جذب کنیم، این انجمن تشکیل شود.

وی با بیان اینکه برای بازاریابی خارجی و صادرات باید عمدتا به افراد توانمند و حرفه‌ای رو بیاوریم که در حال حاضر در این رشته فعال هستند، گفت: باید بتوانیم آنها را متمرکز کرده و از حضور دوستانی که تجربه فروش صنایع دستی در عرصه‌های بین‌المللی را دارند استفاده کنیم تا بتوانیم یک نسل جدید از تاجران را در حوزه صنایع‌دستی تحویل اقتصاد دهیم.

رضا رضایی با بیان این‌که فضای ترجمه در حال حاضر به شهر کوران می‌ماند و آدم می‌تواند با یک چشم پادشاه شود، می‌گوید: بسیاری از ترجمه‌های جدید آثار کلاسیک و مهم تاریخ ادبیات سردستی و بعضا کپی دیگر ترجمه‌ها هستند.

این مترجم در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات و نشر ایسنا درباره ترجمه‌های مجدد از یک اثر ادبی و ملزومات آن گفت: ترجمه مجدد در صورتی که همراه با نقد ضمنی ترجمه قبلی باشد کار مفیدی است، یعنی مترجم یا ناشر تشخیص بدهند که ترجمه قبلی یا کهنه شده و یا معیوب است و به همین دلیل بخواهند ترجمه بهتری از آن ارائه دهند. اگر چنین تشخیصی وجود داشته باشد، این ترجمه مفید است و به نفع ادبیات تمام خواهد شد.

او در ادامه متذکر شد: اما گاهی ترجمه‌های مجدد نه فقط ضعیف‌تر از ترجمه‌های قبلی، بلکه فاجعه هستند و متأسفانه در ایران هم این موضوع مد شده است.

حذف تدریجی میراث طبیعی تبریز کافی نبود، حالا شهرداری برای احداث خیابان‌های جدید روی بناهای تاریخی دست گذاشته و اکنون نوبتِ بنای 200 ساله «بنکداریان» است تا با تخریبش، یک خیابان از وسط این بنا عبور کند.

به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، سال‌ها پیش وقتی خیابان «گلکار» در تبریز با تخریب باغ‌های وسیعی از «چای کنار» احداث شد، شهرداری در مقابل اعتراض رسانه‌ها هدف از این اقدام را «باز کردن مسیر جدید» اعلام کرد. اما پس از آن بود که تازه ماجرای تخریب باغات کل منطقه در پهنه‌ای وسیع در تبریز آغاز شد تا امروز که دیگر هیچ اثری از این میراث طبیعی در شهر باقی نمانده است.

توفیق وحیدی آذر، پژوهشگر و دوستدار میراث فرهنگی آذربایجان شرقی در گفت‌وگو با خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، از اتفاقات جدیدی در این شهر خبر می‌دهد.

مهدی غبرایی می‌گوید: برخی اشتباه‌های مترجمان از خیانت گذشته و به جنایت رسیده است و برای رفع مشکل‌های زبان باید صنف مترجمان و نویسندگان پا بگیرد.

این مترجم در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویی ایران (ایسنا)، درباره‌ مشکل‌های زبانی گفت: اشتباه‌ها به مرور به زبان لطمه وارد می‌کند‌ و باعث تخریب آن می‌شود. اشتباه‌های صداوسیما هم در تلویزیون بیشتر و در رادیو کمتر رخ می‌دهد؛ زیرا بسیاری از قدیمی‌ها که دانش بیشتری دارند، در رادیو کار می‌کنند. در این سال‌ها افراد بی‌صلاحیت وارد این کار شدند، در نتیجه زبان قربانی ناآگاهی آن‌ها شد.

او با بیان نمونه‌ای به تشریح مشکل‌های زبانی صداوسیما پرداخت و اظهار کرد: به عنوان مثال ادبیات گزارشگران ورزشی لطمه زیادی به زبان می‌رساند. وقتی گزارشگر می‌گوید «می‌ریم که داشته باشیم» این جمله غلط است. از دیگر سوی در نوشته‌های مکتوب خبری تلویزیون نیز اشتباه‌های زیادی وجود دارد، که به علت فراگیری تلویزیون رایج می‌شود.

هفته گذشته برندگان معتبرترین جوایز دنیای علم در سه گروه پزشکی، فیزیک و شیمی معرفی شدند که بهترین تحقیقات و خدمات را در حوزه‌های خود به جهان ارائه کرده بودند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، صد و ششمین جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی به طور مشترک به «ویلیام سی کمپل» ایرلندی و «ساتوشی اومورا» ژاپنی برای درمان بدیع عفونت ناشی از انگل کرم‌های گرد و «یویو تو»ی چینی برای اکتشافات در جهت درمان مالاریا تعلق گرفت.

صد و نهمین جایزه نوبل فیزیک نیز به پاس تلاشهای «تاکاگی کاجیتا» از دانشگاه توکیوی ژاپن و «آرتور بی مک‌دونالد» از دانشگاه کوئینز کانادا برای کشف نوسانات نوترینو که نشان می‌دهد نوترینو دارای جرم است، اختصاص یافت.

در این آشفته بازاری که هر روز نوکیسه‌ای بی‌رنج و زحمت صاحب میلیاردها تومان پول و ثروت می‌شود بد نیست بخوانیم زندگی مردی را که با تلاش شبانه روزی و توکل بر خدا میلیون‌ها تومان سرمایه جمع‌آوری کرد و هم اکنون نان 1000 نفر را می‌دهد.

"محمدرضا ایزانلو" دارای کارگاه‌های قالیبافی در 50 روستاست. در روستای اسفیدان از توابع بجنورد متولد شد، درس را رها کرد و از 11 سالگی به چوپانی مشغول شد و ناخودآگاه به سوی بافتن فرش سوق یافته است.

او به خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه خراسان‌شمالی، گفت: زمانی که پشت دار قالی نشستم فقط 400 تومان پول داشتم که آن را هم پدرم به من داد و این کار را با این مقدار پول به همراه پنج خواهر دیگر انجام دادیم. چندی سالی فرش می‌بافتیم اما بعد از مدتی دار قالی و نخ را به اهالی روستا می‌دادیم تا آنها نیز برای ما ببافند، این کار را تکرار کردیم تا کارمان رونق گرفت و هم اکنون دارای 400 دار قالی و 1000 بافنده در 50 روستا هستم.

«کلیات سعدی» در دوازدهمین اجلاس شورای مشورتی بین‌المللی برنامه حافظه جهانی، در حافظه‌ی جهانی یونسکو به ثبت رسید.

فرهاد اعتمادی، مدیر گروه ارتباطات کمیسیون ملی یونسکو در گفت‌وگو با خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، با اعلام این خبر گفت: با توجه به این نکته که هر دو سال یک‌بار می‌توانیم دو اثر را برای ثبت در حافظه جهانی یونسکو معرفی می‌کنیم، برای سال‌های 2014 -2015 «کلیات سعدی» و «مسالک‌الممالک» اصطخری برای ثبت معرفی شده بودند که در بررسی‌های انجام شده در چهارم تا ششم اکتبر 2015 در ابوظبی امارات، این دو اثر جدید در فهرست جهانی میراث مستند برنامه‌ حافظه‌ جهانی یونسکو به ثبت رسیدند.

او با اشاره به وجود دو نسخه از «کلیات سعدی» در کتابخانه آستان قدس رضوی و کتابخانه ملی ایران اظهار کرد: معمولا اگر نسخه‌ای از یک اثر کامل نباشد یا درباره اصالت آن کوچکترین تردیدی وجود داشته باشد‌، طبیعتا قدیمی‌ترین و کامل‌ترین اثر را برای ثبت انتخاب و معرفی می‌کنیم. با توجه به اینکه درباره‌ نسخه‌ «کلیات سعدی» در کتابخانه ملی هیچ تردیدی وجود نداشت، آن را معرفی کردیم؛ البته نسخه کلیات سعدی در آستان قدس رضوی نیز 60 سال پس از وفات سعدی نگاشته شده است.

اعتمادی همچنین درباره‌ ثبت کتاب «مسالک‌الممالک» در کمیته ملی حافظه‌ مستند جهانی یونسکو اظهار کرد: این کتاب توسط «ابو اسحاق ابراهیم بن محمد فارسی اصطخری» که در سال 957 میلادی فوت کرد، بیش از هزار سال پیش به نگارش درآمده است.

او موضوع این کتاب را کلیاتی جامع درباره‌ی شناخت جغرافیا و فرهنگ برخی از نقاط مختلف ایران بیان کرد و گفت: نسخه فارسی کتاب «مسالک‌الممالک» در کتابخانه موزه ملی ایران‌ قرار دارد و نسخه عربی آن در کتابخانه گوته در آلمان است. پس از بررسی هر دو کتاب، یونسکو سوالاتی درباره قدمت و مقدم‌تر بودن کتاب‌ها عنوان کرد، به همین دلیل برای از بین بردن این نوع سوالات در بررسی‌هایی که با آلمان داشتیم، ترجیح دادیم هر دو نسخه را به صورت مشترک در کمیته ملی مستند حافظه جهانی به ثبت برسانیم.

وی تاکید کرد: ایران سه اثر پیشنهادی برای ثبت در فهرست کمیته‌ی میراث مستند در حافظه‌ی جهانی یونسکو داشت که این دو اثر به ثبت رسیدند و در نهایت تعداد آثار ثبت شده‌ی ایران به 9 اثر افزایش یافت.

اعتمادی همچنین با بیان اینکه برای ثبت هر کدام از این آثار در کمیته حافظه جهانی باید دو سال قبل آثار معرفی و به یونسکو ارائه شوند، بیان کرد: برای سال 2017 ما فرصت داریم تا 11 فروردین 1395 آثار پیشنهادی خود را ارائه کنیم.

به گزارش ایسنا، در حال حاضر یکی از کاندیداهای این فهرست برای دو سال آینده «آلبوم‌خانه» کاخ گلستان است.

نوبل ادبیات 2015 رو پنج‌شنبه برنده‌اش را می‌شناسد و همه دوست‌داران ادبیات می‌خواهند بدانند امسال آکادمی سوئدی این جایزه معتبر جهانی کدام نویسنده‌ را برگزیده است. در این میان شاید بد نباشد اطلاعاتی را که کمتر درباره این جایزه منتشر شده، مرور کنیم.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، جایزه‌ نوبل ادبیات طی بیش از یک قرن برگزاری، همواره با جنجال‌های کوچک و بزرگ همراه بوده است. بسیاری از کارشناسان و منتقدان ادبی معتقدند آکادمی نوبل به دلایل سیاسی و غیرادبی، نویسندگان بزرگی را از دریافت این جایزه محروم کرده که «مارسل پروست»، «جیمز جویس»، «ولادیمیر ناباکوف» و «خورخه لوئیس بورخس» سرشناس‌ترین آن‌ها هستند. هرچند بزرگانی چون «لئو تولستوی»، «هنریک ایبسن»، «امیل زولا» و «مارک تواین» نیز به دلایلی که مغایر وصیت‌نامه بنیان‌گذار آکادمی نوبل بود، از کسب این افتخار بازماندند.

با این حال همچنان و همچنان، این که نوبل ادبیات به کدام نویسنده و از کدام کشور و زبان تعلق می‌گیرد حساس‌ترین خبر دنیای ادبیات است.

در این گزارش به چند نکته کمتر گفته‌شده درباره این جایزه مهم ادبی می‌پردازیم:

عبدالرحیم جعفری پیشکسوت حوزه نشر در سن 96سالگی از دنیا رفت.

علی دهباشی با تایید خبر درگذشت بنیان‌گذار انتشارات امیرکبیر به خبرنگار ایسنا گفت: آقای جعفری نیمه‌شب گذشته در بیمارستان ایرانمهر درگذشت.

به گفته سردبیر مجله «بخارا»، جعفری الگویی را در نشر ایران بنیان‌ گذاشت که سال‌هاست ناشران موفق ما سعی می‌کنند همچنان از روش و ایده‌های او بهره جویند.

به گزارش ایسنا، عبدالرحیم جعفری بنیان‌گذار و مدیر اسبق انتشارات امیرکبیر از سوم مهرماه در بخش مراقبت‌های ویژه (آی سی یو) بیمارستان بستری بود و از شامگاه چهارشنبه نهم مهر به کما رفت.

جعفری متولد سال ۱۲۹۸ در تهران بود. او سال ۱۳۲۸ پس از ازواج با دختر برادر مدیر چاپخانه علی‌اکبر علمی، در اتاقی در طبقه دوم چاپخانه آفتاب، واقع در خیابان ناصرخسرو، انتشارات امیرکبیر را پایه‌گذاری کرد.

جعفری در سال‌های فعالیتش می‌کوشید تا در حوزه‌های مختلف، کاستی‌های موجود در زمینه کتاب را مرتفع سازد. از فعالیت‌ها و افتخارات او می‌توان به تأسیس چاپخانه بزرگ بخش خصوصی، ۳۰ سال خدمت به چاپ و نشر کتاب در مؤسسه انتشارات امیرکبیر، چاپ ۲۸۰۰ عنوان کتاب، تأسیس 12 کتاب‌فروشی و دریافت لوح تقدیر از «دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی اشاره کرد.

کتاب «در جست‌وجوی صلح» به خاطرات عبدالرحیم جعفری اختصاص دارد که سال 83 در دو جلد و 1224 صفحه در انتشارات روزبهان منتشر شد.

جعفری در بین کتاب‌هایی که منتشر کرده، همچنین ناشر کتاب‌های طلایی برای کودکان در مؤسسه انتشارات امیرکبیر بوده است.

وب‌سایت معروف «گودریدز» (GoodReads) در یک نظرسنجی همگانی سوالی را درباره آرزوی کتاب‌دوستان مطرح کرده و پاسخ‌های برگزیده را که بعضا خواندنی و قابل تامل هستند، منتشر کرده است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «چه می‌شد اگر کتاب‌خوان‌ها دنیا را به دست می‌گرفتند؟»؛ این سوالی است که این وب‌سایت نام‌آشنا از مخاطبانش در فیس‌بوک و توییتر پرسیده است. علاقه‌مندان به کتاب از سرتاسر جهان به این سوال پاسخ داده‌اند.

به گزارش این وب‌سایت، جواب 25 نفر در این نظرسنجی برگزیده شده است. بعضی از این پاسخ‌ها قابل تامل هستند و شاید بدون حکم‌فرمایی کتاب‌خوان‌ها بر جهان هم عملی باشند. در زیر جمله‌های منتخب را می‌خوانید:

«رسول قربانی» از معروف‌ترین عاشیق‌های ایران که با عنوان «دده» بین عاشیق‌ها شناخته می‌شد براثر سکته‌ی مغزی، شامگاه ششم مهرماه در ۸۰سالگی درگذشت.

به گزارش ایسنا، این استاد موسیقی عاشیقی چندی پیش نیز به‌خاطر سکته‌ی جزیی در بیمارستان بستری شده بود. پس از آن‌که حال او روبه بهبودی رفت، توانست در آیین رونمایی از کتاب خود، «سینه مده سسله نن سازیم وار منیم» و تجلیل از مقام شامخ هنری‌اش، ساز به دست بگیرد و اجرا کند.

«عاشیق رسول» از معدود هنرمندانی بود که در فستیوال‌های خارجی حضور داشت و بیش از سه‌هزار بیت در مضامین عارفانه و دینی و در مدح ائمه‌ی اطهار (ع) شعر سروده و همه‌ی آن‌ها در سینه این هنرمند محفوظ بود.

رسول قربانی از چهره‌های ماندگار موسیقی ایران، هشتم اردیبهشت سال ۱۳۱۴ در روستای عباس‌آباد منطقه‌ی قره‌داغ به دنیا آمد. او فعالیت در عرصه‌ی موسیقی عاشیقی را از سال ۱۳۳۰ با شاگردی نزد عاشیق خیرالله، عاشیق حیدر، عاشیق کریم حضرتی و عزیز شهنازی آغاز کرد. او از سال ۱۳۴۳ در رادیو به اجرای موسیقی پرداخت و گاهی نیز در تلویزیون تبریز آواز می‌خواند.

در سال‌های میانی دهه‌ی 60، عاشیق رسول قربانی که به سختی با پارچه‌فروشی زندگی می‌کرد، خواندن آوازهایی با مضامین مذهبی و انقلابی را آغاز کرد و از سال ۱۳۶۴ در جشنواره‌های مختلف موسیقی محلی داخلی حضور یافت و جوایز ممتازی را دریافت کرد. او همچنین در فستیوال‌های خارجی در ۱۸ کشور جهان از جمله فرانسه، آلمان، هلند، انگلستان، ژاپن، چین، چک، اسلواکی، اتریش، استرالیا، جمهوری آذربایجان (باکو)، مجارستان، یوگسلاوی و ترکیه روی صحنه رفته است.

جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولانا شاعر و عارف ایرانی است که نه تنها ایرانیان بلکه جهانیان را در افکار و اندیشه خود غرق کرده است. هشتم مهرماه روز بزرگداشت شاعری است که نامش مرزها را درنوردیده و هنرش زبانزد است.

به گزارش خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولانا، فرزند سلطان‌العلماء، ششم ربیع‌الاول سال 604 هجری در شهر بلخ که آن زمان بخشی از خراسان امروزی بود و امروز بخشی از خاک کشور افغانستان است، به دنیا آمد.

این مترجم در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات ایسنا، اظهار کرد: اشتباه‌های زبانی به دو بخش نحوی و رسم‌الخطی مربوط می‌شود که هر دو باعث تغییر زبان می‌شود. تغییرهای عمدی نوشتاری در حروف تا حدی طبیعی است، زیرا ما بسیاری از مخرج‌های زبان عربی را نداریم. به عنوان مثال «ط» و «ت» هر دو گرایش تبدیل شدن به «ت» را دارند که این تغییر بدی محسوب نمی‌شود؛ مثلا در گذشته تهران را با «ط» می‌نوشتند اما اکنون با این «ط» نوشته نمی‌شود.