طی سال‌های اخیر پدیده مدرک گرایی روز به روز در جامعه ما شیوع پیدا کرده، بطوریکه رشد قارچ گونه مراکز و واحدهای دانشگاهی که از آنها به عنوان کارخانه تولید مدرک یاد می شود، در کشور ما بسیار مشهود بوده است. همه اینها در حالی است که آمار بالای بیکاری در بین فارغ التحصیلان طی این سال‌ها نشان داده افزایش تعداد دانشگاه‌ها کمکی به حل معضل اشتغال در کشور نکرده است!

طی سال‌های اخیر پدیده مدرک گرایی روز به روز در جامعه ما شیوع پیدا کرده، بطوریکه رشد قارچ گونه مراکز و واحدهای دانشگاهی که از آنها به عنوان کارخانه تولید مدرک یاد می شود، در کشور ما بسیار مشهود بوده است. همه اینها در حالی است که آمار بالای بیکاری در بین فارغ التحصیلان طی این سال‌ها نشان داده افزایش تعداد دانشگاه‌ها کمکی به حل معضل اشتغال در کشور نکرده است!

محمد محمدعلی با انتقاد از مضمون‌های تکراری آثار نویسنده‌ها می‌گوید: انگار نه صاحب تاریخ بوده‌ایم، نه اسطوره، و هرچه هست برای ۴۰ سال گذشته است؛ نویسنده‌ها فقط درباره مسائل جاری خود می‌نویسند.

یک اسطوره‌شناس گفت: تصویر قربانی شدن ملک مطیعی موجب تحریک افرادی شد که به او توجه و علاقه داشتند؛ تا احساس کنند نه یک هنرپیشه، بلکه یک قربانی را تشییع می‌کنند. این موضوع فرصت خوبی را پیش نمی‌آورد و هزینه‌هایی را برای جامعه‌ی ما ایجاد می‌کند.

نوازنده پیشکسوت دوتار خراسان درباره کنسرت موسیقی محلی خراسان که اخیرا برگزار شد، گفت: با درخواست مسؤول برگزاری، در رودربایستی گیر کردم و بعد از خواهش بسیار گفت برایم بلیت هواپیما می‌گیرد تا فقط برای سخنرانی در یکی از روزهای اجرای کنسرت حاضر شوم، من هم پذیرفتم.

نتایج یک پژوهش دانشگاهی که توسط محققان کشورمان انجام شده است، نشان از آن دارد که بروز پدیده تنبلی در دانشگاه‌ها، به‌طور ویژه‌ای با تنبلی موجود در سایر ابعاد جامعه ارتباط دارد.

سی و یکم اردیبهشت ۱۳۲۰ خورشیدی است و صدای ساز و دهل از خیابان نادری تهران، ضلع جنوب خیابان جمهوری که به چهارراه یوسف‌آباد معروف بود، به گوش می‌رسد.

«امیدوارم بتوانم با دست‌های خودم، تابلوهایم را در موزه‌ام نصب کنم. قطعا زنان خوشحال خواهند شد که نخستین زن تاریخ نقاشی ایران، موزه شخصی‌اش را با هزینه خود بسازد و ۱۹۵ اثرش را که به ملت ایران اهدا کرده در آن به ‌نمایش بگذارد.» ایران درودی، نقاش بین‌المللی ایرانی که موفقیت‌های بزرگی را در کارنامه دارد بارها با گفتن این جملات، از آرزوی ساخت موزه‌اش سخن گفته است.

بعدازظهر ۲۹ اردیبهشت ۱۳۴۷ یکی از پرهیجان‌ترین روزهای ورزش ایران بود؛ ورزشگاه امجدیه کمتر هیجان و ازدحامی چون آن روز را به خود دیده بود. مردم فوتبال‌دوست تهران حتی در روزهایی که بازی فوق‌العاده‌ای در امجدیه نبود، سکوی تماشاچیان را خالی نمی‌گذاشتند. اما سکوهای امجدیه تا آن روز کمتر این تعداد تماشاچی زن به خود دیده بود.

به گزارش ایسنا به نقل از «تاریخ ایرانی»، خبرنگار روزنامه اطلاعات فردای آن روز نوشت: «خانم‌ها در کشور ما آنقدر که به ورزش‌های والیبال و پینگ‌پنگ و بسکتبال علاقه نشان می‌دهند کمتر به رشته‌های دیگر توجه دارند خصوصا که در فوتبال خانم‌ها فعالیتی ندارند ولی تعداد قلیلی از دختران ورزش‌دوست که خودشان هم اهل ورزش هستند اغلب برای تماشای بازی تمام ناراحتی‌ها را تحمل می‌کنند و به امجدیه می‌روند ولی دیروز زنان تماشاچی امجدیه جز آن گروه همیشگی بودند. زنان زیادی دیروز در تریبون‌های امجدیه به چشم می‌خوردند و این استقبال زنان از مشابقه دیروز واقعا بی‌سابقه بود. زنان حتی با چادر و بچه به بغل از تماشای مسابقه دیروز صرف‌نظر نکرده و غالبا نشستن سه ساعت زیر آفتاب را برای تماشای مسابقه فوتبال تحمل کرده بودند و مدت‌ها قبل از شروع مسابقه در امجدیه حاضر شدند.»

روز چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۵۴، دو مستشار نظامی امریکایی در تهران توسط تیم عملیاتی سازمان مجاهدین خلق ترور شدند.

کسی پشت خط تلفن می‌گوید جلوی میدان ساعت، یک گدای خیابانی دیده. مامور، ماشین را می‌اندازد توی خط تندرو و خودش را می‌رساند به میدان ساعت تا معلوم شود آدمی که پیدا شده، مستمند واقعی است، گدای حرفه‌ای است یا متکدی وارداتی. تلفن مامور جمع‌آوری متکدی‌ها روزی ١٢-١٠بار به صدا درمی‌آید؛ ١٠ تایش برای گزارش حضور دستفروش‌هاست و شاید دو تا از آنها برای گزارش حضور یک گدا در شهری که نباید گدا داشته باشد.