در باره عنوان « افندی» ترجمه ی : محمّد قجقی
« افندی »عنوانی است که در دوره ی دولت عثمانی به مآموران دولتی همچون « آقا» ، « بی » و «پاشا» داده ی شد.این عنوان از بیزانسیان به زبان ترکان سلجوقی،وارد گشته و تثبیت شده است.امروزه به مردم طبقه ی متوسّط، که تحصیلات کافی ندارند،اطلاق می گردد.ضمنآ به معنای فرهیخته و محترم هم آمده است. از قرن شانزدهم میلادی « افندی » عمومآ در معنای رتبه و مرتبه برای افراد تحصیل کرده استفاده می شد.
پس از قرن هیجدهم میلادی ،ازاین عنوان به جای لقب « چلبی سلطان»- که به شاهزادگان اختصاص داشت - استفاده کردند.در این دوره،استفاده از لقب افندی برای امیران وافرادی که مقامات بالایی داشتند، معمول و رایج گشت. در دوره ی تاسیس دولت عثمانی،پادشاهان نیز لقب افندی داشتند، واین امر تا زمان سقوط امپراتوری عثمانی تداوم پذیرفت.در این قرن به قاضی استانبول« استانبول افندیسی»، به کاتب ینی چری« ینی چری افندیسی »، به رئیس الکتّاب« رئیس افندی»، به اولین زن پاد شاهان« کادین افندی» و به شیخ الاسلام ها، صرفۀ « افندی» اطلاق می گشت.
پس از دوره ی تنظیمات، کاربرد عنوان افندی در بین نظامیان به رتبه ی« مین باشی» ودر بین غیر نظامیان، به آن هایی که بالا ترین مقام را داشتند،اختصاص پیدا نمود. ازاین لقب علاوه بر حضرت محمد(ص)،بعضآ برای نامیدن بزرگان دینی نیزاستفاده گردید،مثلآ: پیغمبر افندیمیر،رسول الله افندیمیز و افندی حضرتلری.طبق قانونی که درترکیه در سال 1934 تصویب شد، عناوینی چون افندی، بی و پاشا ملغی گردید.