بنیاد مختومقلی فراغی

زبان فارسی یکی از زبان های متداول است،که متکلمان فراوان دارد.اگر چه مثل زبان چینی یک و نیم میلیارد نفر بدان سخن نمی گویند،اما مانند آن،در داخل مرزهای معین نیز محصور نشده است.اگر چه همانند زبان انگلیسی و اسپانیایی، در گستره ی جهان منتشر نشده است ،اما به عنوان یک زبان باستانی ،از میانه های آسیا تا دریای مدیترانه،مورد استفاده است.زبات فارسی اگر چه به اندازه ی زبان روسی کاربر ندارد، و زبان تعاملات ملت های دیگر نیست ،اما زبانی است که وارد زندگی و هویت ملت ها شده است.

مقوله های«سلامتی» و « طبابت » در باورهای دینی قبل از اسلام ترکان آسیای مرکزی و شیوه ی زندگی آنها جایگاه ویژه ای داشته است. همانند دیگر اجتماعات ترکان باستانی هم امور «طبی »را بر اساس  مضامین دینی -جادویی آغاز کرده -تا مرحله ی اجرای تجربی «عملی » پیش رفته اند.

در اول  خرداد ماه  شعبه ی انستیتوی شرقشناسی آکادمی علوم روسیه در سنت پترزبورگ ِ نمایشگاهی با عنوان « فرهنگ نوشتاری ترکمن » بر پا نمود و ۱۳ اثر دستنویس موجود در بزرگترین مجموعه ی روسیه ویکی از بزرگترین مجموعه های سراسر جهان را به نمایش گذاشت.

الله قلی قراخانوف در سال ۱۸۹۲ در استان مرو،در روستای< مولک باغشی > از توابع شهرستان مرو ترکمنستان ،دیده به جهان گشود.هنوز به سن رشد نرسیده بود که یتیم شد.کار نگهداری و تربیت او را یکی از خویشاوندان،به نام<اوراز چاری> به عهده گرفت.تحصیل را در محضر <قدم آخوند > که در منطقه ی مرو،شهرت داشت ،آغاز کرد ودر مدرسه ای واقع در  بخارا ادامه داد. مدتی بعد در مهم ترین مرکز آموزش عالی آن زمان، اوفا ثبت نام کرد.همزمان با به قدرت رسیدن بلشویک ها،تحصیل در دانشگاه آسیای میانه در تاشکند را به پایان برد.