اِبْن‌ِ دارِسْت‌ darest] ، ابوطالب‌ ebn-e تاج‌الدين‌ ابن‌ دارست‌ شيرازي‌، از وزراي‌ سلجوقيان‌ در نيمة نخست‌ سدة ق‌/2م‌. برخى‌ او را از مردم‌ شبانكاره‌ دانسته‌اند. وي‌ ابتدا وزير اتابك‌ بوزابه‌ حكمران‌ فارس‌بود،سپس‌ در پى‌ جناح‌بنديهاي‌دربار به‌وزارت‌سلطان‌سلجوقى‌، ابوالفتح‌ غياث‌الدين‌ مسعود بن‌ محمد بن‌ ملكشاه‌ گماشته‌ شد تا مجري‌ خواستهاي‌ اميران‌ سه‌گانه‌: امير فخرالدين‌ عبدالرحمان‌ بن‌ طغايرك‌، حاكم‌ ارّان‌ و گنجه‌، اتابك‌ بوزابه‌ و اميرعباس‌، والى‌ ري‌ باشد.
تاج‌الدين‌ در دوران‌ كوتاه‌ وزارت‌ خود به‌ آبادانى‌ و رونق‌ مراكز علمى‌ و دينى‌ توجه‌ نشان‌ داد، چنان‌كه‌ هنگام‌ ورود به‌ بغداد فرمان‌ داد تا مدرسة تاجيه‌ را كه‌ دايى‌ او، تاج‌الملك‌ ابوالغنائم‌ ابن‌ دارست‌، وزير بنام‌ ملكشاه‌ سلجوقى‌ ساخته‌ بود، از نو بسازند و خانة خود را مركز بحث‌ و گفت‌ و گوي‌ پيشوايان‌ دينى‌ قرار داد.*

منبع: دایره المعارف بزرگ اسلامی