قره قوینلوها که در ربع آخر قرن ۱۴/م در شمال دریاچه ی وان و در ارجیش و اطراف آن،جزو تابعین آل جلایر، وبه عنوان امیر نشینی ترکمن ، وارد صحنه ی تاریخ شدند، بعدها در مناطقی که تحت حاکمیت تیموریان در آمد،دولتی تشکیل دادند.در دوره ی جهانشاه (۱۴۶۷-۱۴۳۸/م) قلمرو خود را تا به  شهر هرات گسترش دادند.قره قوینلوها تقریباً یک قرن حکومت کردند.در سال ۱۴۶۷/م و پس از  کشته شدن جهانشاه،به دست قوای اوزون حسن آق قوینلو،ودر زمان سلطنت  حسن علی،به عنوان آخرین فر د ازخاندان قره قوینلو،حاکمیت آق قوینلوها را پذیرفتند.

قره قوینلو ها، در حالی که منازعه ای دایمی با تیموریان داشتند،روابط دوستانه ای  با عثمانیان برقرارکرده بودند.علیرغم منازعات سیاسی بین این دولتهای ترک،در هرات - تبریز و استانبول ، و با حمایت فرمانروایان تیموری ،ترکمن و عثمانی و  حتی با مشارکت خود آنها  در هنرهای خطاطی ،نقاشی،معماری ،موسیقی ،شعر و تمام هنرهای زیبا، اثار  مستقلی خلق گردید.با حمایت قره قوینلو ها و  و به ویژه با دخالت جهانشاه و پسرش پیر بوداق، در تبریز نیز ،همچون شیراز و بغداد فعالیت های فرهنگی و هنری شتاب گرفت.میراث فرهنگی قره قوینلوها،تحویل آق قوینلو ها شد و در تاریخ هنر ترکان، شیوه ی جدیدی که به نام سبک ترکمن نامیده شد، پدید آمد.این سبک در قرن ۱۶/م  توسط هنرمندان عصر صفوی، تداوم یافت.           

 

توضیح مترجم:نویسنده ی مقاله استاد یکی از دانشگاههای ترکیه است. چکیده ی مقاله ی ایشان به فارسی ترجمه و تقدیم شد. محمد قجقی