"نایجل گلدنفلد" از محققان این مطالعه گفت: ما نشان دادیم که آنها به شیوه ای غیر یکنواخت با هم تعامل دارند. ما به یک مجموعه داده نگاه کردیم و پرسیدیم که مدت زمان تعامل متقابل آنها چقدر است و این بار به مدت زمان بین این تعاملات توجه نداشتیم.

محققان مشاهده کردند که زمان صرف شده در تعاملات فردی از تعاملات کوتاه تا تعاملات طولانی متفاوت است. آنها دریافتند که در مدت زمانی که هر زنبور عسل با یک زنبور عسل دیگر در حین وقایع مختلف مانند انتقال غذا می گذراند، تفاوت آشکاری وجود دارد.

در حالی که برخی از زنبورها مدت زمانی طولانی را با زنبور دیگر سپری می کردند، برخی دیگر از زنبورها از دیگران رویگردان می شدند و به سراغ زنبور دیگری می رفتند. محققان شباهت هایی را با انسان در این زمینه مشاهده کردند، چرا که انسان ها نیز بیشتر از اینکه تمایل به ارتباط با غریبه ها داشته باشند، ترجیح می دهند با دوستان یا اعضای خانواده خود ارتباط برقرار کنند.

در حالی که زنبورهای عسل از نظر ژنتیکی تفاوت کمی با انسان دارند، محققان دریافتند که در واقع در زنبورها نیز به نوعی فردیت وجود دارد.

"ای رابینسون" حشره شناس و یکی از محققان این مطالعه گفت: یافتن چنین شباهت های شگفت انگیزی بین زنبورها و انسان علاقه ما به کشف اصول جهانی زیست شناسی و مکانیزم های پشت آنها را برانگیخته است.

این مطالعه در مجله Proceedings of the National Academy of Science منتشر شده است.

انتهای پیام