متولیان فصلنامه به دنبال کسب رتبه علمی- پژوهشی هستند لذا فصلنامه را با سبک و سیاق این دسته از نشریات، منتشر می کنند، هدف آن‌ها بسیار خوب، ولی دستیابی به آن دشوار خواهد بود، زیرا هنوز در این نشریه، ضعف‌ها و کاستی هایی دیده می‌شود.
انتشار فصلنامه پس از اتمام خدمت مدیریت قبلی، به مدت سه سال متوقف شد، دوره جدید چاپ آن با مدیریت حجت الاسلام فضیلت و تغییرات اندکی در گردانندگان و مطالب داخلی آن آغاز شد.
تغییرات داخلی نشریه، شامل حذف چکیده انگلیسی مقالات، صفحه آرایی، اندازه فونت و ... می‌شود. واقعیت آن است که تغییر مدیران کل، تأثیری در پیشرفت فصلنامه نداشت و این فصلنامه هنوز نتوانسته به جایگاه مناسبی در استان برسد در حالی که برخی از فصلنامه‌های استانی در کوتاهترین مدت، به جایگاه خوبی دست یافتند.
 محمد انصار از پژوهشگران استان گفت: از معایب فصلنامه فرهنگ گلستان، چاپ مطالبی درباره مسائل خارج از استان است. این نشریه باید بستر پرداختن به مسائل استانی باشد و تمام منافع آن به داخل استان سرازیر شود. بومی شدن مقالات مانعی برای ارتقاء مجله نخواهد بود. زیرا ارتقاء مجله، نیازمند به مقالات معتبر است، فرقی نمی‌کند که موضوع آن چه باشد. آوردن مقالات با موضوعات کلی، تکراری و ویراستاری نشده، کاری غیر حرفه‌ای است. برای نمونه مقاله (حکمت همجواری بازار و مسجد در شهرهای اسلامی) که در شماره 22 فصلنامه منتشر شده، 11 غلط تایپی دارد.
وی افزود: از آفات دیگری که گریبانگیر فصلنامه شده، این است که بیشتر مقالات توسط دانشجویان، مدرسان و اعضای هیئت علمی دانشگاهها نوشته می‌شود در حالی که بخش اعظمی از پژوهشگران دانشجو نبوده و در دانشگاهها هم تدریس نمی‌کنند، ولی آثار فاخری از خود بجا گذاشته‌اند. ناگفته نماند که برخی از اعضای هیأت تحریریه فصلنامه، تاکنون یک مقاله هم ننوشته‌اند و شاید داوری هم نکرده باشند. به نظر می‌آید فلسفه وجودی نام آن‌ها، ارتقاء اعتبار نشریه است.
نویسنده کتابشناسی استان گلستان گفت: درخواست مقاله از پژوهشگران بزرگ منطقه و تغییر روش توزیع فصلنامه از راهکارهای مهم برای پیشرفت نشریه است. چون که از آن‌ها، دعوت به مقاله نویسی نشده و شاید از وجود انتشار آن بی خبر باشند. اگر چه این نشریه ضعف‌هایی دارد، ولی باعث عدم همکاری نمی‌شود. اینجانب در دوره‌های مختلف برای این نشریه مقاله نوشته‌ام و باز هم تمایل دارم که برای آن‌ها بنویسم.