بنیاد مختومقلی فراغی

دوستت دارم، آن­گاه که گریه می­‌کنی

و دوست دارم

رخسارت را وقتی ابری و غمگین است

از جایی که نه من می­‌دانم نه تو

اندوه له می­‌کند ما را

و با هم ذوب می­‌کند

قطره­‌های غلتان اشک­‌هایت را دوست دارم

و از پس سقوط­شان پاییز را دوست دارم

زنان زیبا آن­گاه که می­‌گریند... زیباتر می­‌شوند

انتهای پیام