معضل بعدی عیدی است. درمورد عیدی به نظرم یک مرجع قانونگذار باید اصول و چهارچوبی را تدوین کند که اساساً تا چه سنی عیدی‌گرفتن مجاز است؟ این گودزیلاهایی که با ٤٠‌ سال سن و ١٢٠ کیلو وزن می‌آیند کنار بچه چهارساله و می‌گویند؛ «پس عیدی ما چی؟» را اصولاً چه کار باید کرد؟ آن‌وقت این کمپین «عیدی کتاب بدهیم» تکلیفش چه شد؟ ما پارسال به بچه‌های فامیل کتاب می‌دادیم، بعد پدر و مادرشان می‌آمدند کتاب را پرت می‌کردند توی صورتمان و می‌گفتند یهو بگو نمیخوام عیدی بدم، این کارا چیه دیگه؟ یعنی رسماً توهین به حساب می‌آوردند.

آجیل هم خودش یک داستان مجزا دارد. بعضی از اقلام آجیل آن‌قدر مهجور مانده‌اند که باید کمپین درست کنند که «به خدا ما هم آجیلیم، ما رو بخورید». البته نخود از این قضیه مستثناست و بی‌خود می‌کند کمپین راه بیندازد. نمی‌دانم نخستین‌بار کی توی ظرف آجیل نخود گذاشت. واقعاً قابل درک نیست. همیشه باید همراهت یک شیشه روغن کرچک داشته باشی که بعد از هر میهمانی توطئه نخود را خنثی کند.

معضل بعدی بحث‌هایی است که انجام می‌شود. احتمالاً موضوعاتی همچون نابسامانی وضع جاده‌ها، مرگ نابهنگام هنرمندان و انتخابات پیش‌رو محور صحبت‌ها را تشکیل می‌دهد. پیشاپیش به جوانان هشدار می‌دهیم که یا جواب‌هایی را برای سوالات فامیل آماده کنند یا اگر درسشان تمام شده، وارد مقطع بعدی شوند. اگر وارد مقطع بعدی شده‌اند، کار پیدا کنند، اگر کار پیدا کرده‌اند، ازدواج کنند، اگر ازدواج کرده‌اند، بچه‌دار شوند. اگر بچه‌دار شده‌اند یه کم به خودشان برسند بابا، چیه خودتون رو اسیر بچه کردین؟ این مرحله گیردادن فامیل به وضع آدم یکی از سخت‌ترین آزمون‌های سنجش صبر و آستانه تحمل بشر است.

سعی کنید این روزها بهتان خوش بگذرد. اگر سفر می‌روید، خوش به حالتان، اگر خانه می‌مانید، هم خوش به حالتان، کتاب‌های نخوانده و فیلم‌های ندیده را می‌بینید و لذت می‌برید. امیدوارم جناب عزراییل هم به این توصیه‌ها عمل کند و این‌قدر بالای جاده‌ها و توی پراید مردم سرک نکشد. در کل تعطیلات خوبی برایتان آرزومندیم.

انتهای پیام