در آناتولی  و در قونیه، در تعداد فراوانی از آثار باستانی، مثلآ « مدرسه ی قاراتای» به ستاره ی هشت پر،بر می خوریم، که در دوره ای هم پرچم دولت عثمانی را زینت داده بود.

  سلطان سلیم سوّم، تعداد هلال های سبز پرچم اسلامی را از سه به یک هلال تقلیل داد و در ضمن ، ستاره هشت گوش را بر پرچم نقش نمود. در دنیای ترکان و حتّی در جهان اسلام، اولین پرچم دارای ماه و ستاره را سلطان سلیم سوّم  ابداع نمود، که به رنگ آبی بود. از طرف دیگر در آخرین  پژوهش های باستان شناسان ، تعدادی سکه ی متعلّق به دوره ی « گوک ترک» کشف شده است،که نماد « ماه و ستاره» دارند. امّا چون این کشفیات همین اواخر صورت گرفته،بین محقّقین بحث در خصوص اینکه این علامت چه معنایی می تواند داشته باشد، ادامه دارد.

     به دوره ی عثمانی بر گردیم. مدال ستاره ی هشت پر، توسّط سلطان عبد العزیز( 1876-1861/م) با نام  «نشان عثمانی شمسه»  به خادمین دولت، که موفقیت های مهمّی داشته اند ، با عنوان نشان افتخار و ایثار اعطاء می شده است.


 ستاره ی هشت پر از روی هم قرار دادن دو مربّع هم اندازه، به شکلی منظّم تشکیل می گردد.گفته شده که یکی از مربّع ها مظهر این جهان و دیگری مظهر جهان دیگر است. از آن بخش هایی که خارج از محدوده ی مشترک دو مربّع هستند، یعنی گوشه ها( زوایا) برخی به این جهان مربوط هستند و به امور و اشتغالات جهان دیگر فایده ای نمی رسانند.گوشه های مربّع دیگر، همچون زندگی زاهدان- که این دنیا را فراموش می کنند- تنها به امورمرتبط با جهان دیگر ارتباط دارند. همانطور که در اندیشه ی سنّتی و رایج ما نیز مشاهده می گردد،زندگی معقول نتیجه ی تداوم حیات، بدون اهمال هردو جنبه است و  در ستاره ی هشت پر ، نقاط تقاطع، آن را نشان می دهد. یک معنای ستاره ی هشت پر این است.

   در نزد بکتاشیه، نقشبندیه،یسویّه، قادریه و در تصوّف عرفی و سنّتی، ستاره ی هشت پر، نماد هشت دروازه ی بهشت تلّقی می شود. حتّی مفهوم هشت بهشت، در خارج از اندیشه ی صوفیانه، بر تمام اندیشه های اسلامی قابل تعمیم است.امّا به عنوان نماد، به تکرار در جریانات متصوّفه مورد استفاده بوده است.

  هر گوشه  و زاویه ی ستاره ی هشت پر،نماینده و مظهر یک فضیلت تلقّی می گردد، که این فضایل به عنوان ارکان اسلام، پذیرفته می شوند.آن ها عبارتند از:مرحمت،شفقت، صبر، راستی، رازداری، صداقت، قبول فقر و عجز،جوانمردی و شاکر بودن.برای آن هایی که این فضایل را در زندگی و شخصیّت هایشان،گرد می آورند، دروازه های هشتگانه ی بهشتی متفاوتی گشوده خواهد شد. 

  نام های درهای هشتگانه بهشت عبارتند از: دارالجلال، دارالقرار، دارالسّلام، جنّت الخلد، جنّت الماوی،جنّت العدن ، جنّت الفردوس و جنّت النعیم. از بسیاری از آثار، متّکی بودن اسلامیت بر هشت پایه،نامیده شدن آن ها به عنوان درهای بهشت و اینکه ستاره ی هشت گوش، نماد هشت بهشت است، استنباط می گردد.این مفهوم تاریخی دوّم  ستارهی هشت گوش است.

  معنای دیگر ستاره ی هشت پر، پیروزی و ظفر است. چهار جهت اصلی و چهار جهت فرعی جغرافیایی، که در ستاره ی هشت گوش مشاهده می شود،به معنای پیروزی در همه ی جهات و همه ی اموری است که بدان ها وارد می شویم.

 توضیح مترجم:این مقاله از ماهنامه ی

 . kardeş kalemler AYLIK AVRASYA EDEBİYAT DERGİSİ.ŞUBAT 2011 Sayfa26-29

     نویسنده:Dr.Yakup Deliömeroğlu

اخذ شد.مترجم از مقاله فقط  به اختصار به مسئله ی ستاره هشت گوش بسنده نموده است.. ترجمه ی کامل مقاله بهمراه کاربرد ها و تصاویر مربوطه به زمان دیگری موکول گردید. محمد قجقی