به گفته وی، یک نکته مهم که در اکتشاف‌های شهر سوخته مشخص شده است این که در آن زمان از چرخ سفالگری به شکل امروزی استفاده می‌شده است.

ابراهیم زاده  تصریح کرد: شهر سوخته در بین سال‌های 3200 تا 2200 قبل از میلاد نه تنها یک شهر مهم بوده بلکه پایتخت و مرکز یک منطقه وسیع فرهنگی نیز به شماره می رفته است.

وی بیان کرد: بقایای مواد ارگانیک، ابراز تولید و محصولات تولیدی کشف شده در شهر سوخته نشانگر آن است که این نقطه محلی برای ساخت و توزیع این مواد بوده است.

وی گفت: به طور کلی، شهر سوخته مظهر مدنیت و شهرنشینی در جنوب شرق ایران در دوره های باستان بوده است.

وی تاکید کرد: همچنین باید به وجود ارتباط بین شهر سوخته و مناطق غربی و شمالی، همچون بین النهرین و خراسان و ماورالنهر نیز اشاره کرد.

ابراهیم زاده ادامه داد: افزون بر این شهرسوخته ارتباطاتی نیز با ترکمنستان در خصوص فعالیت های بازرگانی و تجاری نیز داشته است.

عضو هیات علمی دانشگاه در پایان خاطرنشان کرد: شهر سوخته طی تاریخ حیات خود دست کم سه بار دچار آتش‌سوزی و حریق شده و وجه تسمبه آن به علت وجود آثار سوختگی شدید و باقی ماند خاکسترهای بسیار زیاد در سطح آن است که باعث شده مردم محلی این نام را برای آن انتخاب کنند.