«کیا» در پاسخ به این که کدام یک از شیوه‌های فیلمنامه‌نویسی فردی و گروهی را مناسب‌تر می‌داند، بیان کرد: به نوبه خودم فیلمنامه‌نویسی گروهی را دوست دارم؛ ولی به این شرط که در این روند افرادی که با هم همکاری دارند، از نظر سلیقه و دیدگاه با هم فاصله چندانی نداشته باشند تا متن خوبی از این همکاری حاصل شود. این اتفاق درباره سریال «مولانا» افتاد. ضمن این که «مولانا» سریال سنگینی است که باید متن آن حتماً به صورت گروهی نوشته می‌شد. اما به طور کلی یک گروه ناهماهنگ که شناخت خوبی نسبت به قلم و کار هم ندارند، بعاث ایجاد تفاوت‌های سلیقه‌ای در نگارش متن می‌شود.

این نویسنده درباره این موضع که سریال‌سازی درباره شخصیت‌های ادبی تجربه‌ای انگشت‌شمار در تلویزیون ایران است، اظهار کرد: اساساً فیلمنامه نوشتن درباره شخصیت‌های حقیقی کار دشواری است. گاهی بعضی از شخصیت‌های تاریخی، زندگی پر فراز و نشیبی داشتند که می‌توان از دل آن قصه‌های زیادی خارج کرد؛ اما شاعران و دانشمندان معمولاً زندگی دراماتیک چندانی ندارند. بنابراین سریال‌های جذابی هم از زندگی‌شان نمی‌توان تولید کرد. شاید یکی از علل کم بودن این جنس کارها همین باشد. با این حال ما تلاش کردیم نگاه و دید جدیدی به زندگی مولانا برای مخاطبان ایجاد کنیم.

او در ادامه مطلب بالا یادآور شد: علت دیگری که باعث می‌شود به زندگی برخی شخصیت‌های تاریخی پرداخته نشود، این است که منابع تاریخی دقیقی درباره آن‌ها وجود ندارد که درباره شاعران کلاسیک این کمبود و خلاء پررنگ‌تر است. برای مثال منابع درباره زندگی مولانا به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد و در صحت همین تعداد گاهی جای تردید است. مثلاً  افسانه‌پردازی‌هایی درباره مولانا در دوران افلاکی در کتاب «مناقب العارفین» او تاثیر گذاشته است. بنابراین منابع مستند و اطلاعاتی درباره مولانا عملاً محدود می‌شود به نکات اندکی که سپهسالار و فرزند وی درباره‌ او نوشته‌اند. به همین دلایل ما ناچار به داستان‌پردازی در مقاطعی از متن بودیم و برای جذاب‌تر شدن کار، قصه هایی را به آن اضافه کردیم تا جاهای خالی تاریخ را به این واسطه پر کنیم.

«کیا» در پاسخ به این که آیا در نگارش متن با محدودیتی از نظر میزان اجرایی شدن پروژه با توجه به لوکیشن‌ها و فضاهای موجود رو به رو بوده است، پاسخ منفی داد و بیان کرد: زندگی مولانا به شهر قونیه و مکان‌های مشخصی محدود است و نیاز به لوکیشن‌های گسترده و عجیب و غریب برای سریال‌سازی درباره او نیست. با این حال تلاش کردیم متن را به گونه‌ای بنویسیم که قابلیت تولیدی داشته باشد.

او با اشاره به تجربه همکاری مشترک با مهدی شیرزاد، دیگر نویسنده سریال «مولانا» برای نگارش متن فیلم تلویزیونی «مجالس گمشده»، درباره عملکرد مرکز گسترش فیلمنامه‌نویسی اظهار کرد: مرکز گسترش فیلمنامه‌نویسی با ایده‌های متفاوتی در ابتدا شکل گرفت که اگر کاملاً امکان عملی شدن پیدا کنند، اتفاقات خیلی خوبی رقم می‌خورد؛ این مرکز، فیلمنامه‌ کامل نوشته شده را در اختیار گروه تولید قرار می‌دهد و وقتی تهیه‌کننده و کارگردان متن را می‌گیرند، ممکن است نظراتی داشته باشند که حتماً در مرحله بازنویسی تولیدی می‌بایست با خود نویسنده به اجرا برسند. ما از همکاری با مرکز گسترش فیلمنامه‌نویسی کاملاً راضی هستیم. تغییرات عمده‌ای بر فیلمنامه «مولانا» در روند جلسات اعمال نشد و خوشبختانه کارشناسان مرکز نظراتی داشتند که متفاوت از مسیر نگارش ما نبود.

به گزارش ایسنا، متن سریال «مولانا» در ۲۶ قسمت ۵۰ دقیقه‌ای توسط مهدی شیرزاد و مهدی کیا به سفارش مرکز گسترش فیلمنامه‌نویسی نوشته می شود. این سریال قصه زندگی مولانا جلال‌الدین بلخی را از مقطع ملاقات شمس با وی و تا پایان حیات این شاعر برجسته را در بر می‌گیرد.