سوم فروردین؛ سالروز تولد پرویز تناولی میگفتند این مزخرفات چیست که نشان میدهی
رونمایی از کتابهای جدید پرویز تناولی/آبانماه 94
او دو سال در آکادمی بررا (Brera) نزد مارینو مارینی، مجسمهساز برجسته ایتالیایی آموزش دید و با کسب رتبه اول، 16 اثر او بهعنوان بهترین آثار یک فارغالتحصیل رشته مجسمهسازی در گالری ری ماگل (Re Magl) شهر میلان بهنمایش گذاشته شد.
مجموعه مجسمههای «هیچ»، «قفل و قفس»، «دستها»، «شاعر ایستاده» و «پرسپولیس» از معروفترین آثار تناولی هستند.
یکی از معروفترین مجسمههای پرویز تناولی در محوطه تئاتر شهر نصب شده و سالهاست که رهگذران زیادی از کنار این اثر قدیمی عبور میکنند. «فرهاد قفلزن» بیش از 40 سال است که در کنار ساختمان تئاترشهر نصب شده و یکی از قدیمیترین مجسمههایی است که در این منطقه قرار دارد. این مجسمه بهخاطر قدمتی که دارد، به یک خاطرهی تصویری برای مردمی که هر روز از کنار تئاترشهر و پارک دانشجو عبور میکنند، تبدیل شده است. در تن این مجسمه قفلهایی تعبیه شده و کلیدی روی دستهایش قرار دارد.
خانه پرویز تناولی که در منطقه نیاوران واقع شده، برای نمایش آثار این هنرمند 10 سال پیش توسط شهرداری خریده شد که با روی کار آمدن دولت محمود احمدینژاد این موضوع منتفی شد. او با پیگیری روند آغازشده توانست 11 عدد از کارهایش را به خانهاش منتقل کند، اما شامگاه 25 اسفندماه چند نفر از طرف شهرداری و با در دست داشتن حکم دادگاه، با شکستن در خانه، مجسمهها را با خود بردند و در این بین خسارتهایی به آثار تناولی وارد شد.
تناولی در طول سالها فعالیت هنریاش بارها به پژوهش دربارهی هنرهای سنتی و اشاعهی فرهنگ عامیانه و فولکوریک ایران پرداخته و آنها را در مجموعه کتابهایش منتشر کرده است.
او دربارهی دلیل این کار گفته است: «اشیای سنتی، فولکوریک و عامیانه ما در حال از بین رفتن هستند. هنرهای اشرافی، درباری و ناب ما در کاخها و مساجد ثبت شدهاند، اما کسی به هنرهای عامیانه توجه نکرده است. هنرهایی که مردم با دل خود و سلیقه و علاقه انجام میدهند. با خودم گفتم اگر من اینها را جمعآوری نکنم، چه کسی این کار را انجام میدهد؟ اروپاییها و آمریکاییها خیلی به این موضوعات توجه کردهاند، اما در ایران به مواردی مانند قفلها، طلسمها، سنگ قبرها و گرافیک سنتی توجهی نشده است. این هنرها از دل مردم برخاستهاند و مردمی هستند.
کسانی که اینها را بهوجود آوردهاند دانشگاه نرفته و نزد استاد تعلیم ندیدهاند، اما خود به خود جوهر وجودشان که با عشق بوده باعث شده آثاری بهوجود بیاورند که اسم هنر را روی آنها بگذاریم. اگر بگویم ایران غنیترین کشور دنیا در زمینه هنرهای مردمی است، اغراق نکردهام. مردم ما به هر چه دست بردهاند، هنر به وجود آوردهاند.»
آثار تناولی معمولا در حراجیهای معتبر بینالمللی بهعنوان یکی از نمایندگان مطرح ایران، با قیمتهای بالا به فروش میرسد. در بیستمین حراج کریستیز دبی که در روزهای پایانی سال 94 برگزار شد، دو اثر از این هنرمند به قیمتهای 250 و 150 هزار دلار به فروش رسید.
این مجسمهساز در نشست خبری رونمایی از آخرین کتابهایش دربارهی وضعیت هنرهای تجسمی ایران اظهار کرد: «در چند سال اخیر شاهد جهشهای غیرقابل تصوری در هنر تجسمی ایران بودهام. پیش از این، وقتی نمایشگاه میگذاشتم، چیزی جز دردسر برایم نبود. چون تماشاچی نبود و اگر هم میآمدند روی خوش نشان نمیدادند و پیش خودشان میگفتند که این مزخرفات چیست که نشان میدهی. هنر ما اینهایی که تو میسازی نیست. الان مردم آثار جوانان را میبینند و میخرند. این تازه اول کار است. ما آینده درخشانتری داریم.»
منبع: ایسنا