بوزابه‌، يا بوز اَبه‌ مق 42ق‌/147م‌، از اميران‌ و اتابكان‌ِ ترك‌ِ دستگاه‌ سلاجقه‌ و فرمانرواي‌ فارس‌. وي‌ ظاهراً فعاليت‌ِ رسمى‌ِ سياسى‌ و نظامى‌ را در خدمت‌ مِنْگوبَرْس‌، حاكم‌ فارس‌ آغاز كرد و در زمرة دستياران‌ بزرگ‌ او در حكومت‌ درآمد و آن‌گاه‌ نايب‌ او شد. لياقت‌ و دليري‌اي‌ كه‌ بوزابه‌ در خدمت‌ طغرل‌ سلجوقى‌ نشان‌ داد، اشتهار و بلندي‌ پايگاه‌ او را در پى‌ داشت‌ بنداري‌، 83، اما وي‌ به‌ روزگار سلطان‌ مسعود سلجوقى‌، به‌ اقتدار و نفوذ بسيار دست‌ يافت‌. با اين‌ همه‌، به‌ مخالفت‌ با سلطان‌ برخاست‌ و چند بار با وي‌ به‌ نبرد پرداخت‌؛ سرانجام‌ هم‌ جان‌ خود را در اين‌ راه‌ از دست‌ داد. نخستين‌ نبرد او با سلطان‌ مسعود در اواخر سال‌ 31ق‌/137م‌ در «پنج‌ انگشت‌»، نزديك‌ همدان‌ روي‌ داد كه‌ طى‌ آن‌ منگوبرس‌ كشته‌ شد و بوزابه‌ كه‌ شجاعت‌ بسيار نشان‌ داده‌ بود، به‌ انتقام‌ خون‌ او كسانى‌ از ياران‌ سلطان‌ را كه‌ اسير كرده‌ بود، كشت‌ همو، 84- 85؛ حسينى‌، 13-14؛ اقبال‌، 31، حاشيه‌؛ قمى‌، 7. پس‌ از اين‌ واقعه‌، بوزابه‌ بر فارس‌ چيره‌ شد و به‌ حكومت‌ نشست‌ بنداري‌، 85؛ فسايى‌، /44- 45.