بخش عمده این اثر درباره علویان و بکتاشیان آناتولی است. در واقع، نویسنده این اثر با تعریف واژه علوی، به ویژگی‌های اصلی علویان آناتولی و روند علوی‌گری در آناتولی پرداخته و در این باره به دیدگاه حاج بکتاش، آثار حاج بکتاش و طریقت بکتاشی‌گری، رابطه مسیحیت با علویان و بکتاشیان، ادبیات بکتاشی، زن در فرهنگ علوی ـ بکتاشی نیز اشاره و این موضوعات را به‌شکلی مبسوط بیان کرده است.
نویسنده در مقدمه این کتاب درباره سرزمین اصلی ترکان و چگونگی پراکنده‌شدن آنان در مناطق مختلف جهان و گسترش و دگرگونی آن‌ها توضیحاتی را ارایه و علاوه بر این، به نحوه زندگی ترکان و تعامل آن‌ها با یکدیگر و تشکیل حکومت‌های منجسم سلجوقیان و عثمانیان که حاکمیت جهان اسلام را به مدت10 قرن در دست داشته‌اند، اشاره می‌کند. بر این اساس، آشنایی ترکان با ادیان مختلف پیش از پذیرش اسلام و ورود ترکان به عالم اسلام، از جمله مباحثی محسوب می‌شود که مولف در کتاب خود آورده است.
در بخشی از این اثر آمده است: «ترکان با گرویدن به اسلام، در فعال کردن اندیشه جهاد برای گسترش اسلام نقش فداکارانه زیادی داشتند. براساس نوشته‌های کتیبه‌های اورخون، ترک‌ها بر این باورند که آنان قوم دوست‌داشته شده از جانب خداوند هستند و خاقان ترک از جانب خداوند برای اداره کردن انسان‌ها فرستاده شده است؛ ایدئولوژی اسلام در آغاز انگیزه‌ای برای تحرک اعراب بود که از سرعت و شتاب این انگیزه بعد از یک قرن کاسته شد، اما ترک‌ها با قبول اسلام به‌مدت 10 قرن در راه عظمت و گسترش اسلام فداکاری کردند.»
کتاب «ترکان، اسلام و علوی‌گری و بکتاشی‌گری در آناتولی» با شمارگان 1000 نسخه و در 426 صفحه نخستین چاپ خود را در سال 1392 تجربه می‌کند. منبع: پایگاه تحلیلی -خبری ایران بالکان | 
وبلاگ رسمی بنیادمختومقلی فراغی