وی در ادامه افزود: حتی می‌توانیم به واردات خمیر چوب هم نپردازیم و کاغذ را از تفاله نیشکر تهیه کنیم، این تفاله‌ها در منطقه «هفت تپه» خوزستان موجود است اما متاسفانه به‌جای تولید کاغذ آن را می‌سوزانیم. 

این ناشر تهرانی با تاکید به اهمیت تولید کاغذ گفت: کارخانه کاغذسازی کارون برای تولید کاغذ از تفاله نیشکر راه‌اندازی و بعد از مدتی فعالیتش متوقف شد. اگر تولید داخلی مناسب بود شاید شاهد تغییرات کمتری در بازار کاغذ بودیم. 

به گفته آموزگار، تاسیس یا راه‌اندازی مجدد کارخانه‌های کاغذسازی تعطیل شده می‌تواند در کنترل بازار نقش تاثیرگذاری داشته باشد چرا که از میان هفت کارخانه کاغذسازی موجود در کشور، تنها دو مورد آن نیمه تعطیل است و سایر موارد به کلی تعطیل شده است. 

دبیر اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران درباره شرایط موجود ناشران افزود: با توجه به این‌که قیمت کاغذ پایین نیامده است و کتاب‌ها با شمارگان پایین چاپ می‌شوند، اوضاع نشر رضایت بخش نیست. 

آموزگار مشکلات عمده موجود در صنعت نشر را به سه دسته تقسیم کرد و گفت: افزایش هزینه‌ها و قیمت تمام شده کتاب، نقدینگی کم  بین مردم و حذف کتاب از سبد کالای خانواده مهم‌ترین مشکلات ناشران است. 

وی به نقش کتاب در فرهنگ ایرانی- اسلامی اشاره کرد و افزود: مردم ایران دیندارند و موضع مشخصی نسبت به دین دارند و دوست‌دار سنت‌ها هستند. باید بدانیم که مجموعه این‌ فرهنگ‌ها و سنت‌ها به وسیله کتاب قابل انتقال است. 

دبیر اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران تجهیز کتابخانه‌ها را یکی از راه‌های رونق نشر دانست و افزود: نیاز نیست همیشه کتاب توسط مردم خریداری شود بلکه باید کتاب به سهولت در اختیار مردم قرار بگیرد که این کار با افزایش کتابفروشی‌ها و کتابخانه‌ها امکان‌پذیر است.
 
آموزگار ادامه داد: با آمار اعلام شده از سوی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور آمار کتابخانه‌ها در چهار سال گذشته دو برابر شده است، در حال حاضر حدود سه هزار کتابخانه داریم که اگر همین سه هزار واحد کتابخانه هر کدام یک نسخه از کتاب‌های منتشر شده را تهیه کنند کمک شایانی به ناشران شده است. 

وی ادامه داد: به طور متوسط حدود 60 هزار عنوان کتاب در سال منتشر می‌شود که نیمی از آن آموزشی است، یعنی 30 هزار عنوان کتاب داریم که تمامی سلایق را پوشش می‌دهد و اگر سالانه کتابخانه‌ها را از این 30 هزار عنوان تجهیز کنیم، می‌توانیم به رونق بازار نشر بپردازیم. 

به گفته آموزگار، عده‌ای بر این باورند که ممیزی نباید وجود داشته باشد اما همیشه مواردی وجود دارد که نیاز به حذف یا پوشش دارد، در بحث مجوز چاپ دو رویکرد اصلی وجود دارد، ممیزی پیش از چاپ و ممیزی بعد از چاپ. مطبوعات شامل دسته دوم هستند؛ یعنی ممیزی بعد از چاپ. مطبوعات و خبرگزاری‌ها مطالب را آزادانه منتشر می‌کنند تا فرد یا نهادی شکایت نکند مشکلی پیش نمی‌آید اما در صورت شکایت باید پاسخگو باشند اما در حوزه کتاب ممیزی پیش از چاپ است، ناشر خط قرمزها را می‌داند و بر اساس آن حرکت می‌کند. 

وی در بخش پایانی صحبت‌هایش گفت: ضوابط نشر در سال 1389 توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسیده اما متاسفانه با گذشت چند سال به طور کامل اجرا نشده است. 

خبرنگار: شهاب دارابیان

منبع: خبرگزاری کتاب ایران