بنابر روایت محدثین، پیامبر(ص) میان عیر تا ثور را حریم مدینه قرار داد (ابوعبید قاسم، 1/189؛ مسلم، 2/995، حاشیۀ 4). ابوعبید قاسم بن سلام این حدیث را متعلق به اهل عراق دانسته، و ذکر کرده است که اهل مدینه کوهی به نام ثور نمی‌شناخته‌اند (همانجا). در پاره‌ای از روایات نیز حریم مدینه میان عیر و اُحُد نقل شده است (ابن اثیر، 1/229؛ بخاری، 2/661، نیز حاشیۀ 1768). با اینکه این روایت شهرت فراوان داشته، اما ظاهراً استوار به نظر نمی‌رسد، زیرا عیر نیز کوهی در مکه بوده، و مراد از مدینه مفهوم کلی شهر است، نه شهر یثرب یا مدینة النبی( ابن اثیر، 1/229-230؛ ابوعبید بکری، 1/350).
مآخذ: ابن اثیر، مبارک، النهایة، به کوشش طاهر احمد زاوی و محمود محمد طناحی، بیروت، 1383ق/1963م؛ ابن خردادبه، عبیدالله، المسالک و الممالک، به کوشش دخویه، لیدن، 1889م؛ ابن سعد، محمد، الطبقات الکبرى، بیروت، دارصادر؛ ابوعبید بکری، عبدالله، معجم ما استعجم، به کوشش مصطفى سقا، بیروت، 1403ق/1983م؛ ابوعبید قاسم بن سلام، غریب الحدیث، بیروت، 1406ق/ 1986م؛ بخاری، محمد، صحیح، به کوشش مصطفى دیب البغا، دمشق، 1410ق/ 1990م؛ جاحظ، عمرو، العثمانیة، به کوشش عبدالسلام محمدهارون، قاهره، 1374ق/1955م؛ ذهبی، محمد، تاریخ الاسلام، به کوشش عمر عبدالسلام تدمری، بیروت، 1409ق/1989م؛ سبط ابن جوزی، یوسف، مرآة الزمان، به کوشش احسان عباس، بیروت/ قاهره، 1405ق/1985م؛ طبری، تاریخ؛ طوسی، محمد، التبیان، به کوشش احمد حبیب قصیر عاملی، بیروت، داراحیاء التراث العربی؛ فیروزآبادی، محمد، المغانم المطابة فی معالم طابة، به کوشش حمد جاسر، ریاض، 1389ق/ 1969م؛ قرآن کریم؛ قلقشندی، احمد، نهایة الارب، بیروت، 1405ق/1984م؛ محلی، جلال‌الدین محمد و جلال‌الدین سیوطی، تفسیر الجلالین، بیروت، داراحیاء التراث العربی؛ مسلم بن حجاج، صحیح، قاهره/ بیروت، 1374ق/ 1954م؛ مقدسی، محمد، احسن التقاسیم، به کوشش دخویه، لیدن، 1906م؛ یاقوت، بلدان. 
شیوا جعفری