ـ بررسي وضعيت كاربرد نهاده هاي زراعي و مكانيزاسيون

   وضعيت مكانيزاسيون در زراعت حوزه خوب مي باشد. زمين ها را ابتدا با گاوآهن برگردانده و سپس چندبار با ديسك شخم مي كنند. كشت محصولات با استفاده از رديف كار و يادست (ويا كودپاش) انجام مي‌گيرد. 

   سم پاشي در طول دوره كاشت درصورت نياز انجام مي شود. اين سم ها عمدتاً علف كش بوده و براي مبارزه با علف هاي هرز شامل چاودار و شلمي انجام مي گيرد. سمپاشي بااستفاده از موتورهاي سمپاش پشتي صورت مي گيرد. كودپاشي نيز با دست و بندرت با كودپاش انجام مي شود.

   برداشت گندم و جو با استفاده از كمباين و حمل آن بوسيله ي تراكتور، وانت و بندرت كاميون صورت مي‌گيرد.

   درمورد هندوانه نيز كشت همانند گندم وجو بوده و زمين ابتدا با گاوآهن و سپس با ديسك شخم زده شده و با رديف كار كشت مي شود. سمپاشي در طول داشت صورت نمي گيرد بلكه قبل از كشت بذر را به سم آغشته مي كنند. در دوره داشت وجين با نيروي انساني وبه شيوه سنتي انجام مي گيرد. كودپاشي(درصورت انجام) با دست صورت مي گيرد و برداشت نيز به همين صورت مي باشد.

   استفاده از نهاده هاي زراعي شامل بذر، كود و سم مي باشد. براي كشت گندم بطور ميانگين 250 كيلوگرم بذر استفاده مي شود. همچنين 50 كيلوگرم كود اوره و 50 كيلوگرم كود فسفات در هر هكتار استفاده مي شود. براي سم پاشي نيز از نيم ليتر آفت كش چاودار و 25/0 ليتر آفت كش شلمي (درصورت نياز) استفاده مي شود. نهاده هاي مورد استفاده در جو كمتر بوده و ميزان بذر آن به 130 كيلوگرم محدود مي گردد.

   براي هندوانه ميزان بذر مورد نياز بطور ميانگين 6 كيلوگرم درهر هكتار مي باشد و سم مورد نياز بسيار اندك است. همچنين 50 كيلوگرم كود مورد استفاده قرار مي گيرد. براي كشت آفتابگردان 10 كيلوگرم بذر در هر هكتار استفاده مي شود.

ـ راندمان توليد و مقايسه آن با نرم هاي ملي و منطقه اي

   مقايسه ميزان راندمان توليد در واحدهاي زراعي نشان مي دهد كه اين روستا از نظر بازدهي در واحد سطح از وضعيت مطلوبي برخوردار است. ميزان بازدهي گندم ديم درهكتار بين 1 تا 6 تن نوسان مي كند ولي ميانگين ان در هر هكتار 3 تن مي باشد . ميزان بازدهي متوسط جوديم در هر هكتار 2تن، ميزان بازدهي آفتابگردان ديم در هر هكتار 5/1 تن و بازدهي متوسط هندوانه ديم در هر هكتار 1 تن تخم هندوانه مي باشد.

ـ بررسي مسايل و مشكلات بخش زراعت

   عدم تنوع محصولات زراعي، مشكلات مربوط به راه بويژه در فصول باراني، ديمي بودم كشت و پايين بودن دانش فني زارعين از عمده مشكلات موجود در بخش زراعت مي باشد.

   با توجه به اينكه كشت گندم و جو در اواخر پائيز صورت مي گيرد و در اين فصل بارندگي زياد است مشكلات زيادي براي جابجايي هاي زارعين ايجاد مي شود. اين امر در طول دوره برداشت نيز ديده مي‌‌شود. همچنين فقدان راههاي مناسب باعث بالا رفتن هزينه هاي مربوط به حمل و نقل و همچنين برداشت در مورد گندم و جو مي گردد.

   فقدان منابع آبي در سطح حوزه براي استفاده درآبياري محصولات باعث مي گردد كه از يك طرف مشكلات زيادي براي زارعين در سالهاي خشك ايجاد گردد و از طرف ديگر ديمي بودن محصولات باعث پايين آمدن بازدهي در واحد سطح بويژه در مورد هندوانه مي گردد.

   سنتي بودن زراعت و كشت محصولات گندم، جو و هندوانه كه ازمحصولات سنتي منطقه مي باشد و عدم كشت محصولات ديگر عملاً امكان جايگزيني محصولات ديگر به جاي محصولات فوق در سالهايي كه عرضه برخي از محصولات بيشتر است ونظاير آن را از بين برده است.

   دوري از نقاط شهري و رسوخ كمتر دانش هاي فني مربوط به زراعت به منطقه به علت دور افتاده بودن آن از مواردي است كه باعث ضعف دانش غني زارعين گرديده است و به عنوان يك محدوديت تلقي مي‌گردد.

   منبع:www.ekalteh.blogfa.com