شال بافی : شال بافی یکی از رشته های قدیمی و اصیل صنایع دستی در “هوتک” کرمان است . معمولاً خانگی است و کارگاه در خانه قرار دارد .
  عریض دوزی : عریض پارچه دستباف پشمی و نسبتاً ضخیم است که برروی آن زنان پته دوز ، پته دوزی انجام می دهند . در گذشته از عریض استفاده های دیگری نظیر کت و پالتو می شد ولی امروزه مصرف عریض بسیار کم شده و حتی در پته دوزی نیز محدود شده است .
حصیر بافی : روش کار بدین ترتیب است که پس از جدا کردن شاخه های درخت مورد نظر و خشک کردن آنها به وسیله اصل اولیه بافت یعنی درگیر شدن تار و پود.

گلیم بافی : تولید گلیم در جوامع عشایری و روستایی تقریباً حالت حرفه ای غیر دایم و فصلی دارد و بافندگان آنکه اکثر زنان و دختران خانه دار هستند . تولید گلیم لااقل ۷۰۰۰ سال دارد .
ترمه بافی : از دیگر صنایع دستی رایج در استان کرمان ، باید از ترمه بافی ذکر نام کرد که البته تولید آن حد ناچیزی بوده و تنها به چند صنعتگر هنرمند محدود می شود .
قلم‌زنی : قلم‌زنی نیز هنری است که در آن توسط نوک ظریف قلم فولاد و ضربات ماهرانه چکش‌های سبک بر روی سطح فلز نقش‌آفرینی می‌شود . به گفته اساتید این رشته هنر قلم‌زنی در ابتدا مخصوص کرمان بود و به صورت خطوط ساده و یا خطوط موج دار دور ظرف گرد مانند بشقاب و کاسه به کار می‌رفت اما این هنر بعد از وارد شدن به اصفهان که طرحهای متنوع را رونق بخشیدند ، به اوج خود رسید.
معرق چوب : “معرق چوب”: معرق در لغت به هر چیز رگه‌دار گفته می‌شود . این هنر ابتدا برای تزیین سطح میز ، بوفه ، درها و تکیه‌گاه صندلی به کار می‌رفت اما امروزه در تابلوها و موارد بسیار دیگری کاربرد زینتی دارد .
 چاقوسازی : “چاقوسازی” هنر چاقوسازی به طریقه نسل به نسل از پدران به فرزندان به میراث مانده و همچنان در این شهر و با همان کیفیت گذشته رونق دارد . چاقو انواع مختلفی دارد از جمله شکاری ، قلمه‌زنی ، تزیینی و دسته شاخی که نامگذاری این چاقوها بر اساس تیغه و نوع استفاده آنها می‌باشد .

هنرمندان مطرح استان :  آقای علی یگانه (روکارگیر فرش) ، محمد فریزنی (مس چکشی کرمان) ، خانم عصمت زبردست ( گلیم باف ) ، خانم زهرا خضری  ( قالیباف ) ، خانم زهرا جعفر آقائی ( گلیم باف ) ، خانم مطهره صافی زاده ( پته دوز ) ، خانم منیژه محسنی ( گلیم باف ) و خانم سکینه محمدی ( قالیباف ) .

  منبع:www.behtour.com