اِبْراهيم‌ْخَليل‌خان‌ِ جَوانْشير xan-ejavansir] xalil ، ebrahim فرمانرواي‌ قراباغ‌ در اوايل‌ دوران‌ قاجار كه‌ مدتها با آقا محمدخان‌ قاجار كشمكش‌ داشت‌ و سرانجام‌ در 221ق‌/806م‌ در بيرون‌ قلعة شوشى‌ كشته‌ شد. حكومت‌ ابراهيم‌ بر قراباغ‌ از هنگامى‌ آغاز شد كه‌ پدرش‌، پناه‌ خان‌ قراباغى‌، كريم‌خان‌ را در تسخير شهر اروميه‌ و شكست‌ فتحعلى‌خان‌ افشار 176ق‌/762م‌ ياري‌ رساند و كريم‌خان‌ به‌ پاس‌ ياريهاي‌ او، ابراهيم‌ را لقب‌ خانى‌ بخشيد و به‌ قراباغ‌ فرستاد. ابراهيم‌ خليل‌خان‌ با استفاده‌ از آشوبهاي‌ سياسى‌ پس‌ از مرگ‌ كريم‌خان‌ عملاً علم‌ استقلال‌ برافراشت‌.
آقا محمدخان‌ در شوال‌ 209 براي‌ سركوب‌ و تصرف‌ نواحى‌ تحت‌ حكومت‌ او، از تهران‌ حركت‌ كرد. ابراهيم‌ به‌ منظور مقابله‌ با آقامحمدخان‌ از فرمانروايان‌ شيروان‌ و شماخى‌ و دربند ياري‌ خواست‌، اما خان‌ قاجار اين‌ نيروها را به‌ سرعت‌ در هم‌ شكست‌ و قلعة شوشى‌ محل‌ استقرار ابراهيم‌ را محاصره‌ كرد. ابراهيم‌ سرانجام‌ شكست‌ خورد و متعهد شد كه‌ از آن‌ پس‌ به‌ آقا محمدخان‌ خراج‌ بپردازد. از سوي‌ ديگر نامه‌اي‌ به‌ زبوف‌، سردار روس‌ كه‌ مأمور تسخير آن‌ حوالى‌ شده‌ بود، نوشت‌ و اظهار اطاعت‌ و بندگى‌ كرد. آقا محمدخان‌ كه‌ از سازش‌ ابراهيم‌ با روسها آگاه‌ شده‌ بود، در 211ق‌/796م‌ به‌ قصد براندازي‌ او و تصرف‌ قراباغ‌ و داغستان‌ حركت‌ كرد. ابراهيم‌ كه‌ توان‌ رويارويى‌ با وي‌ را نداشت‌، به‌ داغستان‌ گريخت‌.
پس‌ از قتل‌ آقا محمدخان‌ ابراهيم‌ همچنان‌ با حمايت‌ روسها بر قراباغ‌ فرمان‌ مى‌راند، اما چون‌ از مساعدت‌ و همكاري‌ با روسها پشيمان‌ شد، آمادگى‌ خود را براي‌ كمك‌ به‌ قواي‌ ايران‌ اعلام‌ كرد. در اين‌ هنگام‌ دسته‌اي‌ از سپاهيان‌ روسى‌ شبانه‌ بر بالين‌ ابراهيم‌ شتافتند و او را همراه‌ با 1 تن‌ از بستگانش‌ به‌ قتل‌ رساندند