اِبْراهيم‌ِ بْن‌ِ عَلاءُالدّوله جلد: 1 دانشنامه ایران شماره مقاله:181
اِبْراهيم‌ِ بْن‌ِ عَلاءُالدّوله
ala'-o(e)d-] ebrahim-e-bn-e [dowle(a) 43 -63ق/440-459م، از شاهزادگان تيموري
كه مدتى كوتاه در هرات و بخشهايى از خراسان فرمان راند. او فرزند علاءالدولة
بن بايسنقر و برادرزادة ميرزا بابر تيموري بود. پس از آنكه ميرزا بابر در اواخر
ذيحجة 52/فورية 449 شهرتون را به عنوان سيورغال به علاءالدوله سپرد، ابراهيم
از سوي پدر فرمانرواي آنجا شد. اندكى بعد روابط علاءالدوله و ميرزا بابر به
سردي گراييد و بابر كسانى را براي جنگ با ابراهيم به تون فرستاد و او را
دستگير كرد. پس از مرگ بابر در 61ق و روي كار آمدن فرزند خردسالش ميرزاشاه
محمود، ابراهيم از بند گريخت و به مرغاب رفت و سپاه بسياري فراهم آورد و
هرات را تصرف كرد. ميرزاشاه محمود سپاهى تدارك ديد و به قصد بازپس‌گيري
هرات به راه افتاد، اما در جنگى كه در رباط شاه ملك رخ داد، شكست خورد و
به مشهد گريخت.
علاءالدوله پدر ابراهيم چون از فرمانروايى فرزندش آگاه شد، به خراسان
شتافت. ابراهيم كه پدر را مانعى بر سر راه خود مى‌ديد، از او خواست كه به
هرات رود. پس از تصرف هرات به دست جهانشاه قراقويونلو ميان پدر و پسر
دشمنى افتاد و در جنگى كه ميان آن دو رخ داد، ابراهيم دستگير شد، اما چندي
بعد از بند رست و به همراه پدر جبهه‌اي متحد در برابر ابوسعيد بهادر كه در
اين زمان هرات را در دست داشت، تشكيل داد. ابوسعيد براي سركوب آنان به
راه افتاد و در جنگى نزديك سرخس و يا كولان بادغيس ابراهيم شكست خورد و
روي به گريز نهاد. وي به مزينان، و از آنجا به دامغان رفت و سپاهى براي
حمله به خراسان تدارك ديد، اما در ميان راه بيمار شد و در شوال 63 درگذشت.*
+ نوشته شده در شنبه ۱۳۹۱/۰۶/۱۱ ساعت 6:41 توسط محمد قجقی
|
وبلاگ رسمی بنیادمختومقلی فراغی