مهتاب زنی سیه‌چرده بود با بیش از 70 سال سن؛  مدت‌ها بود که نمی‌توانست سوزن‌دوزی کند؛ شاید به این خاطر بود که در خانه 30 متری اش به زحمت یک لامپ 40 وات روشن بود؛ نه کولری بود و نه یخچالی تا آب خنکی بنوشی اما مهتاب، مهربان و سخاوتمند بود؛ سفره‌ای رنگین می‌گشود و تو را به تماشای رنگ و طرح دعوت می‌کرد؛ رنگ‌ها و نقش‌هایی که بر تن بی‌جان پارچه نقش بسته بود با تو از هنر و سلیقه و بخشندگی زن سوزن‌دوز بلوچ می‌گفت.
 
زینب برادرزاده مهتاب است و هنر سوزن‌دوزی را از او فراگرفته؛ سازمان میراث فرهنگی ساعتی هزار تومان در اختیار او می گذارد تا این هنر را به زنان بلوچ آموزش دهد؛ اما آن‌گونه که رحیم صلاح زهی می گوید: هدفمندی یارانه‌ها موجب شده زنانی که به خاطر کسب درآمد بسیار ناچیز، سوزن‌دوزی می‌کردند حالا تن به این کار ندهند و تنها با دریافت یارانه، روزگار بگذرانند. از سوی دیگر ورود سوزن‌دوزی‌های وارداتی از افغانستان و پاکستان هم به دلیل ارزان‌تر بودن به سوزن‌دوزی اصیل بلوچ، ضربه زده است. بگذریم از این‌که دستگاه‌های کامپیوتری هم، طرح‌ها و نقش‌های مورد نظر را بر پارچه کپی می‌کنند و به قیمت بسیار ارزان می‌فروشند.
 
مهتاب نوروزی صبح امروز، 24 تیرماه در فقر و تنهایی درگذشت؛ او دیگر تنگدستی را سوزن‌دوزی نمی‌کند؛ دیگر گرمای سیستان و بلوچستان و اتاق کوچکی که هیچ وسیله خنک کننده‌ای ندارد و هر لحظه ممکن است سقفش فروبریزد، او را آزار نمی دهد؛ اما مهتاب همنچنان نگران سوزن‌دوزی بلوچ نیست که فراموش می‌شود و به گوشه قبای کسی هم برنمی خورد.