این اسناد از نظر تاریخ اجتماعی، آیینه جهان نمائی هستند که واضح و روشن، گذران زندگی گذشتگان ما را نشان می‌دهند.

این مجموعه توسط مرحوم میرزا خلیل ستوده از مردان خوشنام معارف دوره پهلوی اول جمع آوری شد و بعد از فوت او، اسناد مزبور سال‌ها نزد پسرش هوشنگ ستوده بوده،‌ تا آنکه منوچهر ستوده از هویت این اسناد آگاهی یافته و با همکاری علی امیری، درصدد چاپ آن برآمدند.

منوچهر ستوده در پیشگفتار خود درباره کاغذ این اسناد نوشته است: «کاغذی که این اسناد روی آنها نوشته شده در ایران تهیه نشده است و از جنس کاغذهای سمرقندی نیز نیست بلکه باید آنها را کاغذ فرنگی خواند... مسلماً در روسیه در زمان احمدشاه وارد این گود شده است. خلاصه کاغذها باید فرنگی باشد و به دستور ایران تهیه شده باشد...تمام  نامه‌ها به صورت شکسته نستعلیق و بسیار خوش خط هستند. به نظر نمی‌رسد که خطوط حکام  و حکمرانان نواحی باشد بلکه تمام خطوط خطاطان و خوشنویسان است. فقط یکی دو نامه بد خط است.»

این مجموعه در زمره آثاری است که به قصد معرفی تعدادی از نامه‌های تازه‌یاب از رجال عصر ناصری و مظفری، بازخوانی و بازنویسی شده است. اسنادی که حاوی نکات مهمی برای اهل پژوهش، مرور آن مفید خواهد بود.

این اسناد در ۷۵ شماره شامل تصاویر مهرها و اسناد ذکر شده است و کتاب دارای نمایه کاملی از نام‌ها، جای‌ها،‌ القاب، خاندان‌ها،‌ مناصب و پیشه‌ها و نهادهاست.

این کتاب در ۲۰۶ صفحه و هزار نسخه توسط انتشارات کتابخانه مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۱ منتشر شده است./

پایان پیام