(7 هجايي، تقطيع 4و 3)

قالب: قوشوق

 

وزن: هجايي

(مسمط مربع تركي)

قافيه: ان

كلمات قافيه: جان، قان، آرمان، فرمان، ايوان ، ...

رديف: ايچينده

تعداد بند: 26

نوع شعر: تعليمي– توصيفي

توضيح كلمات:

سينگير: پي، عصب/ نبات: گياه/ گرچك: مرد حق/ ياييلماق: گسترده شدن/ كشيك: نگهبان/ گوزله شيك: منتظر مانده/  قارلاواچ: پرستو/ حنان– منان: از صفات خداوند به معاني بسيار مهربان و منت گذار/ قاراسار: سار معمولي/ عنقا: پرنده اي افسانه اي به نام سيمرغ/ ايلچي: رسول، فرستاده/ ساوچي: قاصد، خبررسان/ بزبلتك: نام پرنده اي به نام زنگوله بال/ دم موي: (= قيل قويروق) پرنده اي به نام كوكر شكم سفيد/ اسحق: فرزند حضرت ابراهيم و پدر يعقوب، اينجا ظاهراٌ نام پرنده اي بايد باشد؛ اما در هيچ منبعي به اين معنا مشاهده نشد./ مقر: اقراركننده/ موسيجه: موسيچه، نوعي قمري يا فاخته، آن را مرغ كوه طور گويند/ لاچين: شاهين/ تورغاي: كاكلي/ قاليفماق: اوج گرفتن، بالا آمدن/ ققنوس: نام پرنده اي افسانه اي كه مسكن آن را هند مي دانند./ كييك: آهو/ قورت: گرگ/ آرماق: جستجو كردن/ آلنينگدان، آلينگدان: از پيشاني تو/ اوغراماق: 1-برخوردن، ملاقات كردن 2- به راه افتادن/ ايده مك: رسيدگي و پيگيري كردن/ دوش ايله مك: واصل كردن، قرين نمودن، همراه كردن/ تانگلا: فردا، غالبا به معناي روز قيامت/ ديوان: محكمه آخرت