كتابخانه‌هاي ایالات متّحده آمریکا، سازمان اسناد و کتابخانه ملّی جمهوری اسلامی ایران
ايالات متحده امريكا، كتابخانه‌هاي. ايالات متحده امريكا كشوري با حكومت جمهوري فدرال است كه از پنجاه ايالت تشكيل شده است. اين كشور از شمال به كانادا، از مشرق به اقيانوس اطلس، از جنوب به مكزيك، و از مغرب به اقيانوس آرام محدود است. جمعيت آن (طبق آمار سال 2000) بالغ بر 278400000 نفر و مساحت آن 9372614 كيلومترمربع است.
تاريخچه. سير تحول كتابخانه‌ها در ايالات متحده را مي‌توان به دو دوره تقسيم كرد:
الف. دوران مستعمراتي. مهاجراني كه در سال 1607 وارد امريكا (دنياي جديد) شدند بيشتر نيروي خود را صرف ساختن و پرداختن محيط جديد كردند و اغلب اطلاعات ضروري و كاربردي خود را از طريق آزمون و خطا به‌دست مي‌آوردند يا از بوميان محلي كسب مي‌كردند و گاهي هرگز به آن دست نمي‌يافتند. آنان بيشتر به فرهنگ شفاهي متكي بودند و داشتن سواد را براي زندگي روزمره لازم نمي‌ديدند تا از پيدايش طبقه تحصيل كرده حمايت كنند. دنياي جديد، اشراف‌زادگاني نداشت تا از نويسندگان و هنرمندان حمايت كند. اگرچه برخي پزشكان و روحانيان، براي فعاليت‌هاي حرفه‌اي خود، مجموعه‌هايي از دفاتر و كتاب‌هاي مورد لزوم را نگهداري مي‌كردند، اقليت مردم به‌جز كتاب مقدس، سرودهاي مذهبي، و ادعيه، نيازي به ساير منابع مكتوب در خود احساس نمي‌كردند.
با وجود غلبه فرهنگ شفاهي، رشد سوادآموزي در ميان ساكنان دنياي جديد بيش از اروپا بود. ابتدا مجموعه‌هاي خصوصي به‌وجود آمد و تا آغاز قرن هجدهم كتابخانه‌هاي شخصي معمولاً داراي 50 تا 100 جلد كتاب بود كه غالباً به وزيران يا پزشكان تعلق داشت. تا سال 1639 فرماندار ايالت كانكتيكات[1] ، جان وينتروپ كوچك، بيش از 1000 جلد كتاب در كتابخانه‌اش گردآوري كرده بود. شصت سال بعد، كاتن ماتر[2] از ايالت ماساچوست و ويليام بايرد[3] از ايالت ويرجينيا هريك داراي مجموعه‌اي با بيش از 4000 جلد بود. در سال 1656 تاجري از اهالي ماساچوست به نام كاپيتان رابرت كين وصيت كرد كه قسمتي از مجموعه شخصي‌اش به ايجاد كتابخانه عمومي در شهر بوستون اختصاص يابد.
در آغاز قرن هجدهم، توماس بري كه از روحانيان وابسته به كليساي انگلستان بود تلاش فراواني براي ايجاد مراكز دانش‌پروري ويژه مردم اين مستعمره نشان داد. وي توانست در فاصله سال‌هاي 1695 تا 1704 كه در انگلستان به‌سر مي‌برد بيش از 70 كتابخانه براي آنها ايجاد كند. سپس مجالس قانون‌گذاري مستعمرات قوانيني در جهت نحوه اداره و استخدام كارمندان براي كتابخانه‌هاي توماس بري از تصويب گذراندند، اما اين كتابخانه‌ها اندكي پس از مرگ بنيان‌گذارشان (1730) بدون استفاده ماند.
در اين ايّام، دنياي جديد در حال تغيير و تحول بود. پس از گذشت يك قرن، مستعمره‌نشينان وقت كافي براي ارزيابي وضع موجود يافته بودند. روشنفكران اروپايي از جمله نيوتون، لاك، و روسو به طرح پرسش‌هاي اساسي و انجام مطالعاتي در زمينه طبيعت، انسان، و محيط اجتماعي و سياسي جوامع انساني پرداخته بودند. مهاجران تحصيل‌كرده مشتاق دستيابي به منابع اطلاعاتي بيشتري جهت پاسخگويي به نيازهاي ناشي از شرايط دنياي جديد بودند.
ب. دوران استقلال. در سال 1728 چاپخانه‌دار متهوري از مردم پنسيلوانيا به نام بنجامين فرانكلين به انجمن فيلادلفيا جانتو[4] ، كه با هدف ايجاد انگيزه در نهضت روشنفكري تشكيل شده بود، پيوست. وي پيشنهاد كرد كه اعضاي انجمن مجموعه‌هاي شخصي خود را در محلي قرار دهند تا مورد استفاده عموم قرار گيرد. اما اين پيشنهاد عملي نشد تا اينكه در سال 1731 شركت كتابخانه‌اي فيلادلفيا[5] را تأسيس و اعضاي شركت را وادار به خريد سهام قابل خريد و فروش كرد و متعهد شد كه از سود حاصل از سرمايه‌گذاري آن، در جهت تهيه كتاب‌هاي مورد علاقه اعضا استفاده كند. اين شركت مشتاقانه كتاب‌هايي در زمينه‌هاي فلسفه، سير و سفر، و سرگذشتنامه گردآوري كرد.
ساختار مناسب اين شركت نمونه‌اي براي انواع ديگر كتابخانه‌هاي اجتماعي شد. برخي شركت‌ها با گرفتن حق اشتراك از غيرسهامداران جهت استفاده از كتابخانه‌هايشان، توانستند مجموعه خود را گسترش دهند و به اين ترتيب نخستين كتابخانه‌هاي اشتراكي را به‌وجود آوردند. تشكيل مؤسسات گروه چهارم كه با نام كتابخانه‌هاي صنعتي[6] يا كتابخانه‌هاي تجاري[7] شناخته مي‌شد ناشي از تمايلات بشردوستانه تاجران و صنعتگران موفقي بود كه مي‌خواستند فرصتي براي كاركنان دفتري و اجرايي فراهم كنند تا بتوانند، از طريق خودآموزي، سطح دانش خود را ارتقاء بخشند.
انواع ديگري از كتابخانه‌ها در كنار كتابخانه‌هاي اجتماعي، ولي با اهداف في‌متفاوت، پديد آمد كه "كتابخانه‌هاي آموزشگاهي يكشنبه‌ها" با تأكيد بر متون مذهبي، "كتابخانه‌هاي كارآموزي" با هدف افزايش مطالعات آموزشي و سرگرم‌كننده در برخي صنايع و كارخانه‌ها، و "كتابخانه‌هاي اماني" براي مطالعات تفريحي از آن جمله‌اند. كتابخانه‌هاي اماني اغلب در محل ناشران يا كتابفروشي‌ها داير بود و مجموعه‌هايشان اغلب از كتاب‌هاي داستان تشكيل مي‌شد و مراجعان مي‌توانستند، با پرداخت هزينه ناچيزي، كتاب به امانت بگيرند.
در سال 1835، در ايالت نيويورك قانوني وضع شد كه مجوزِ گرفتن ماليات براي ساختن كتابخانه‌هاي آموزشگاهي را مي‌داد. سه سال بعد، بودجه مشابهي تصويب شد و اين كتابخانه‌ها توانستند تا سال 1850 حجم مجموعه خود را به 1500000 جلد برسانند. اما طرح كتابخانه‌هاي مناطق آموزشي ديري نپاييد. قانون‌گذاران معمولاً از تخصيص بودجه براي كاركنان و مكان كتابخانه غفلت مي‌ورزيدند و انتخاب كتاب هم بدون برنامه‌اي مشخص انجام مي‌شد.
دگرگوني در كتابخانه‌هاي امريكا بازتاب گسترش سريع ساختار اقتصاد اجتماعي اين كشور بود. صنايع جديد مشاغل جديد را پديد آورد، كارگران را از مناطق روستايي به‌سوي خود جذب كرد، و سيل مهاجراني را كه به اميد زندگي نوين در ايالات متحده زندگي اجتماعي و اقتصادي ايستا و غالباً سختِ زادگاه خود را ترك كرده بودند برانگيخت. در همين زمان، كشاورزي به سمت ماشيني شدن پيش مي‌رفت و كارگران كمتري مورد نياز بود. شهرنشيني و صنعتي‌شدن به‌نوبه خود انگيزه‌اي براي رشد طبقه متوسط متخصص شد. افراد اين طبقه در جست‌وجوي راهي براي تداوم بخشيدن به الگوهاي رشد كشور بودند و چون مشكلات روزافزوني را در كشور مشاهده مي‌كردند، همواره به‌دنبال راه‌حل‌هاي مناسب مي‌گشتند. يكي از راه‌حل‌هاي ممكن تغيير فرهنگ شفاهي مردم به فرهنگ مكتوب بود. در اواسط قرن نوزدهم، طرفداران نهضت جهاني سوادآموزي معتقد بودند كه ايالات متحده فقط از طريق باسواد كردن شهروندانش مي‌تواند بيماري‌هاي اجتماعي خود را درمان كند و تلاش‌هاي آنان منجر به تأسيس مؤسساتي شد كه از توان بالايي براي اجتماعي كردن جوانان كشور برخوردار بودند. جامعه كتابداران امريكا نيز مشتاق پيوستن به اين حركت جديد بود. ملويل ديويي* از بنيانگذاران انجمن كتابداران امريكا*، >مجله كتابداري< را در سال 1876 منتشر كرد. اين انجمن به لزوم تأسيس كتابخانه‌ها از طريق اخذ ماليات معتقد بود. ديويي به اين نكته توجه داشت كه كتابداران نيز بايد براي تحقق اين هدف راه را براي آموزش همگاني از طريق گسترش و سازماندهي مجموعه‌هاي غني و راهنمايي‌هاي فردي به مراجعان هموار سازند. اين نگرش تحولي در نهضت كتابخانه‌هاي اواخر قرن نوزدهم به‌وجود آورد.
انتقال از كتابخانه‌هاي اجتماعي به كتابخانه‌هاي عمومي كه ويژگي عمده اواخر قرن نوزدهم بود به اين اعتقاد راسخ توماس جفرسون باز مي‌گردد كه "يك دولت دموكراتيك بدون وجود مردمي آگاه نمي‌تواند به‌درستي انجام وظيفه كند". در سال 1834، در شهر پيتربرو از ايالت نيوهمپشاير[8] اولين كتابخانه ملي با سرمايه مردمي تأسيس شد. تا اواسط قرن نوزدهم، تعدادي از مراكز قانون‌گذاري ايالتي، قوانيني از تصويب گذرانده بودند كه به دولت‌هاي محلي اين قدرت را مي‌بخشيد تا از شهروندان در جهت حمايت از كتابخانه‌هاي عمومي ماليات بگيرند.
اگرچه نخستين كتابخانه محلي در سال 1849 در ايالت نيوهمپشاير تأسيس شده بود، قانوني كه در سال 1851 در ماساچوست به تصويب رسيد، مستقيماً منجر به تأسيس كتابخانه عمومي بوستن[9] در 1854 گرديد كه به‌عنوان الگويي براي اغلب كتابخانه‌هاي شهري و بسياري از كتابخانه‌هاي كوچك‌تر در سال‌هاي باقي‌مانده قرن نوزدهم به‌شمار مي‌آمد.
اندرو كارنگي[10] ، كه فردي انسان‌دوست بود، كتابخانه‌هاي عمومي را به‌عنوان جرياني مفيد تلقي مي‌كرد. وي پس از بازنشستگي از بخش صنعت، تا سال 1920 بيش از پنجاه ميليون دلار صرف احداث حدود 2500 ساختمان كتابخانه در نقاط مختلف جهان كرد.
جنگ جهاني اول، به‌طور آشكار، بر كتابخانه‌هاي عمومي امريكا تأثير گذاشت و انجمن كتابداران اين كشور تلاش‌هايي را در جهت تأمين خدمات كتابخانه‌اي براي نيروهاي نظامي در داخل و خارج كشور هدايت مي‌كرد. به‌علاوه، كتابخانه‌هاي عمومي سازمان‌هاي ميهن‌پرست را به استفاده از امكانات خود در جهت ارائه خدمات به افرادي كه براي اشتغال در صنايع مرتبط با جنگ به شهرها سرازير مي‌شدند تشويق مي‌كردند. اما بسياري از اين كتابخانه‌ها ناچار شدند كتاب‌هايي را كه محتواي فتنه‌جويانه يا صلح‌طلبانه داشتند نابود سازند يا از امانت‌دادن آنها خودداري كنند. تا پايان جنگ (1918)، كتابخانه‌هاي عمومي به سازمان‌هايي صاحب صلاحيت در عرصه خدمات عمومي تبديل شده بودند.
در دهه 1920، افراد بيشتر به مسائل شخصي خود توجه مي‌كردند و، به همين سبب، كتابخانه‌هاي عمومي هم بيشتر به مسائل مربوط به تشكيلات داخلي خود پرداختند. تعدادي از كتابخانه‌هاي عمومي تلاش كردند تا خدمات خود را در دسترس افرادي قرار دهند كه كمتر از كتابخانه استفاده مي‌كنند و، از اين رو، با نهضت آموزش بزرگسالان همگام شدند، اما كشور هنوز براي اين نهضت اجتماعي آمادگي نداشت.
در دهه 1930، تغييرات عمده‌اي پديد آمد. ابتدا ركود اقتصادي شديدي موجب بيكاري ميليون‌ها نفر شد. از اين رو، گروهي جهت خودآموزي به كتابخانه‌ها روي آوردند. ميزان امانت‌دهي افزايش يافت و كتابداران با افزايش تقاضا و كاهش بودجه براي كاركنان و منابع مواجه شدند. سپس در زماني كه دولت‌هاي خودكامه آسيايي و اروپايي ثبات جهاني را از طريق اعمال مختلف تجاوزكارانه خود همچون كتابسوزي تهديد مي‌كردند، كتابخانه‌هاي عمومي امريكا موقعيت خود را، به‌عنوان حاميان حق مردم براي دسترسي به دانش، تثبيت مي‌كردند. اين موضوع در طول سال‌هاي جنگ جهاني دوم، عصر مك‌كارتي، يعني دهه 1950، و تا به امروز تداوم يافته است.
در اواسط دهه 1950 كتابخانه‌هاي عمومي بيشتر توجه خود را به گسترش خدمات، به‌ويژه براي آن گروه از مردم كه به‌طور سنتي از كتابخانه كمتر استفاده مي‌كردند، معطوف داشتند.
برنامه‌هاي اجتماعي بزرگي كه در اواسط و اواخر دهه 1960 به‌اجرا در آمد، افزايش خدمات براي مناطق روستايي و دور دست، مجدداً مورد توجه قرار گرفت. كتابخانه‌هاي عمومي بار ديگر ارتباط خود را با نهضت‌هاي سوادآموزي بزرگسالان برقرار كردند و كمك‌هاي فراوان دولت فدرال را جهت برانگيختن تلاش‌هايي براي همكاري و فعاليت‌هاي جديد، همچون خدمات اطلاع‌رساني، مرجع، و نيز احداث ساختمان‌هاي جديد براي كتابخانه صرف كردند.
در اواخر قرن نوزدهم گروهي از ثروتمندان كتابدوست براي پاسخگويي به مراجعاني كه در اهداف جديد كتابخانه‌هاي عمومي و دانشگاهي مستقيماً به نيازهاي آنها توجهي نشده بود، اقدام به احداث كتابخانه‌هاي تحقيقاتي كردند. در دهه 1890 در شهر شيكاگو از ثروت باقي‌مانده از والتر ال. نيوبري و جان كريرار[11] تعدادي كتابخانه تحقيقاتي ايجاد شد كه اكنون نيز به نام آنهاست.
در اواسط قرن نوزدهم، كتابخانه‌هاي تحقيقاتي لنكس[12] و جان جي. استور در شهر نيويورك تأسيس و بعدها در كتابخانه‌هاي عمومي ادغام شد. در سال 1919، هنري هانتينگتون[13] كتابخانه‌اي در سن‌مارينو (كاليفرنيا) تأسيس كرد كه مجموعه آن از كتاب‌هاي كمياب شخصي وي تشكيل شده بود. كتابخانه فالگر شكسپير در سال 1932 در واشنگتن دي.سي.، با سرمايه هنري كلي فالگر[14] تأسيس شد. ساير كتابخانه‌هاي تحقيقاتي مشهورِ اهدايي تا قبل از سال 1970 عبارتند از: كتابخانه هوور[15] در موضوع‌هاي مربوط به جنگ، انقلاب، و صلح در دانشگاه استانفورد (1919)، كتابخانه پيرپونت مورگان در نيويورك (1924)، و كتابخانه تحقيقاتي مارشال واقع در لگزينگتون[16] ايالت ويرجينيا (1964).
دگرگوني فرهنگ شفاهي كشور به فرهنگ كتبي با پيامدهاي ناشي از مهاجرت، شهرنشيني، و صنعتي شدن درهم آميخت و كتابخانه‌هاي دانشگاهي امريكا را در آستانه قرن بيستم به وضعيتي متفاوت با كتابخانه‌هاي عمومي درآورد. تاريخچه كتابخانه‌هاي دانشگاهي به سال 1638 باز مي‌گردد، يعني زماني كه جان هاروارد با اهداي حدود 300 جلد كتاب ـ كه سه چهارم آنها مربوط به الهيات بود ـ مي‌خواست سازماني براي كسب معلومات عالي امريكا تأسيس كند. اما هداياي وي باعث انعكاس سه مشكل شد كه در دو قرن و نيم بعد گريبان كتابخانه‌هاي دانشگاهي را گرفت: 1) عدم پرداخت پول از جانب نهادها براي تهيه كتاب، كتابخانه‌ها را ناگزير مي‌كرد تا مجموعه خود را از طريق اهدا گسترش دهند؛ 2) كتاب‌هاي اهدايي موجب عدم توازن مجموعه مي‌شد و از زماني كه برنامه آموزشي دانشكده‌ها در اواسط قرن نوزدهم شروع به تغيير كرد، مجموعه‌هاي كتابخانه‌هاي دانشگاهي ديگر از كارآيي چنداني برخوردار نبودند؛ 3) رؤساي كتابخانه‌هاي دانشگاهي غالباً از اعضاي هيأت علمي دانشكده‌ها بودند كه وظايف آنها در كتابخانه به وظايف آموزشي آنها اضافه شده بود و شوراهاي آموزشي و مسئولان اداري دانشگاه‌ها به آنها به چشم مراقبان حفظ امنيت كتابخانه و منابع داخل آن مي‌نگريستند. كتابداران اين كتابخانه‌ها، كتاب‌ها را بيشتر به اعضاي هيأت علمي و گاه نيز به مقامات عالي‌رتبه امانت مي‌دادند و از امانت به دانشجويان دوره كارشناسي خودداري مي‌كردند. كتابخانه‌ها بيشتر در اوقات غيرمفيد باز بود. بدين ترتيب، دانشجويان خود راه‌حل‌هاي جايگزين مي‌يافتند و از جمله كتابخانه انجمن‌هاي ادبي[17] را برگزيدند. به‌طور مثال، پس از انقلاب امريكا (1783-1775) تا سال 1850 كتابخانه‌هاي انجمن‌هاي ادبي در دانشكده‌هاي "آي.وي" و "اي. ليگ"، كه دسترس‌پذيرتر بودند، كتاب‌هاي بيشتري داشتند و موضوع‌هاي متنوع‌تر را دربر مي‌گرفتند و مراجعان در آنها بيش از كتابخانه‌هاي دانشكده‌اي احساس راحتي مي‌كردند.
در اواسط قرن نوزدهم، ساعات كار كتابخانه‌هاي دانشگاهي افزايش يافت، خدمات آنها به تمام اعضاي جامعه دانشگاهي گسترش داده شد، و فهرست‌هاي جامع‌تري جهت مشخص كردن مجموعه كتابخانه‌ها تهيه گرديد.
تا آغاز قرن بيستم، بسياري از كتابخانه‌هاي انجمن‌هاي ادبي در كتابخانه‌هاي دانشگاهي ادغام شده بود. افزايش همايش‌ها، ايجاد دوره‌هاي كارشناسي ارشد، مناصب آموزشي، و برنامه‌هاي مطالعاتي مستقل، همگي تأثير قابل ملاحظه‌اي بر استفاده از الگوهاي كتابخانه‌هاي دانشگاهي به‌جا گذاشتند و كتابداران مقرراتي براي رزرو مواد كتابخانه‌اي وضع كردند تا بر مشكلات ناشي از حجم زياد امانت‌دهي فايق آيند. در دهه 1930 بسياري از مديران كتابخانه‌هاي دانشگاهي مجموعه خود را بر اساس موضوع تفكيك كرده و خدمات خود را بر پايه مجموعه‌هاي موضوعي بنا نهادند.
در سال‌هاي پس از جنگ جهاني دوم، تغييراتي در خدمات كتابخانه‌اي پديد آمد كه هرچند به اهميت دگرگوني‌هاي اواخر قرن نوزدهم نبود، از نظر تعداد، بسيار قابل ملاحظه بود. جي. آي. بيل دانش‌آموختگان سابق را به ادامه تحصيل دانشگاهي تشويق كرد و، به اين ترتيب، نام‌نويسي در دانشكده‌ها گسترش يافت. همگام با پيشرفت اين افراد در دهه‌هاي 1950 و 1960، كتابخانه‌هاي دانشگاهي، مجموعه‌ها و كارآيي خدمات را به‌طور جدّي مورد ارزيابي مجدّد قرار مي‌دادند. مصوبه آموزشي سال 1965 دولت فدرال كمك‌هاي مالي بلاعوضي جهت فراهم‌آوري منابع به مؤسسات دانشگاهي اعطا كرد. در دهه 1960 نيز بودجه‌هايي را براي احداث ساختمان كتابخانه‌هاي دانشگاهي جديد درنظر گرفت و استانداردهايي توسط سازمان‌هاي معتبر ملي، منطقه‌اي، و محلي تهيه شد كه تأثير بسياري بر گسترش خدمات جديد كتابخانه‌هاي دانشگاهي برجاي گذاشت.
گسترش كتابخانه‌هاي آموزشگاهي را مي‌توان از پديده‌هاي قرن بيستم دانست. اگرچه آغاز بعضي از كتابخانه‌هاي آموزشگاهي به اوايل قرن هجدهم باز مي‌گردد، تا دو دهه آخر قرن نوزدهم حركت قابل توجهي در جهت تهيه خدمات كتابخانه‌اي براي دانش‌آموزان صورت نگرفت. در آن زمان، بسياري از كتابخانه‌هاي عمومي سعي مي‌كردند، توسط بخش تأسيس مدارس، خدماتي در جهت برنامه‌هاي آموزشي در كتابخانه‌هاي عمومي ارائه دهند. با اينكه اين تلاش‌ها مؤثر به‌نظر مي‌رسيد، بسياري از اعضاي انجمن ملي تعليم و تربيت[18] در جست‌وجوي راه‌هايي براي كنترل مستقيم مجموعه‌هاي كتابخانه‌هاي آموزشگاهي بودند. اين انجمن معتقد بود كه كتابخانه‌هاي آموزشگاهي بايد از نظر مجموعه و كاركنان مستقل بوده و با برنامه‌هاي آموزشي مدارس هماهنگ باشند. در دهه 1920، اين انجمن استانداردهايي را براي كتابخانه‌هاي آموزشگاه‌هاي ابتدايي و متوسطه تدوين كرد. دولت‌هاي ايالتي و محلي جهت تداوم اين امر بودجه‌هايي را در اختيار سرپرستان كتابخانه‌هاي آموزشگاهي قرار دادند و به آنها توصيه كردند كه نسبت به تهيه فهرست منابع و تدوين راهنماهاي تخصصي اقدام كنند.
ركود اقتصادي بزرگ دهه 1930 موقتاً مانع گسترش كتابخانه‌هاي آموزشگاهي شد، اما پس از جنگ جهاني دوم رشد كتابخانه‌ها ادامه يافت و روش‌هاي جديدي نيز به‌كار گرفته شد. از جمله اين روش‌ها استفاده بيشتر از رسانه‌هاي غيرچاپي براي آموزش بود. در نتيجه، كتابخانه‌هاي آموزشگاهي به‌تدريج به مراكز تهيه مواد آموزشي تبديل گرديد. با تصويب قانون آموزش ابتدايي و متوسطه در سال ،1965 تأسيس اين كتابخانه‌ها شتاب بيشتري يافت. كتابخانه‌هاي آموزشگاهي كمك‌هاي دولت فدرال را در جهت اجراي طرح‌هايي نظير طرح بنياد ناپ يا طرح توسعه كتابخانه‌هاي آموزشگاهي كه توسط انجمن كتابداران امريكا با بودجه "شوراي منابع كتابخانه‌اي"[19] تنظيم شده بود، به‌كار بردند. قوانين آموزش عالي مصوب سال‌هاي 1965 و 1966 نيز راه را براي بالا بردن سطح آموزش كتابداران كتابخانه‌هاي آموزشگاهي هموار كرد.
تا اواسط قرن نوزدهم، كتابخانه‌هاي ايالات متحده از رشد اندكي برخوردار بودند. گسترش گاه و بيگاه كتابخانه‌ها مديون تلاش‌هاي افراد قدرتمند و ميانه‌رو بود كه ارزش كتابخانه‌ها را براي جامعه درك مي‌كردند. در نيمه دوم قرن نوزدهم، با درآمد ناشي از ماليات‌هاي عمومي، رشد كتابخانه‌ها تسريع شد. در آغاز قرن بيستم، نهضت جهاني سوادآموزي شرايط مناسبي را فراهم كرد كه كتابداران توانستند از آن در جهت افزايش مجموعه و بالا بردن كيفيت خدمات بهره‌برداري كنند. اين حركت به‌مدت چند دهه پس از جنگ جهاني اول رو به افول نهاده بود، اما پس از آنكه كنگره برنامه جامع اجتماعي رئيس‌جمهور ليندون بي. جانسون را در نيمه دهه 1960 تصويب كرد شتاب بيشتري گرفت. گسترش همزمان فن‌آوري رايانه‌اي و افزايش دسترس‌پذيري به منابع، به‌كمك هم، كتابخانه‌ها را به عصر جديد اطلاعات سوق داد.
كتابخانه‌هاي ملي. ايالات متحده داراي كتابخانه‌هاي دولتي بسياري است، اما سه كتابخانه به‌سبب نوع سازمان‌هايي كه از خدمات آنها استفاده مي‌كنند لقب ملي گرفته‌اند. بزرگ‌ترين آنها كتابخانه كنگره* است كه در سال 1988 مجموعه‌اي حاوي 88300000 مدرك داشت و بر اساس قانون سال 1800 به‌منظور ارائه خدمات اطلاعاتي به كنگره امريكا ايجاد شد. انگليسي‌ها در اثناي جنگ سال 1812 كتابخانه را ويران كردند. اما كنگره، مجموعه توماس جفرسون را خريداري كرد و پس از گذشت چندين دهه با مشكل كمبود فضا روبه‌رو شد. سپس با تصويب قانون حق مؤلف در سال 1870 كه مقرر مي‌كرد دو نسخه از هر اثر داراي حق مؤلف در ايالات متحده به كتابخانه كنگره واگذار گردد، حجم مجموعه به حالت غيرقابل كنترل در آمد.
پس از دو دهه تلاش اينزورث راند اسپوفورد*، رئيس كتابخانه كنگره در سال‌هاي 1865 تا 1897، درخصوص وضعيت بحراني اين كتابخانه، ساختماني جديد در سال 1897 احداث كرد و دو بناي عمده ديگر نيز در قرن بيستم به آن اضافه گرديد كه عبارتند از: ساختمان توماس جفرسون در سال 1939 و ساختمان جيمز مديسون در سال .1983 كتابخانه كنگره تحت مديريت هربرت پوتنام* توانست جهت متمركز كردن روند فهرستنويسي در كشور جايگاه خود را به‌عنوان كتابخانه ملي تثبيت كند. فعاليت‌هايي كه در دهه اول قرن بيستم با عنوان خدمات توزيع برگه‌هاي فهرست‌شده صورت مي‌گرفت، منجر به چاپ فهرستگان ملي در دهه چهارم شد و در نهايت به توليد نوارهاي فهرستنويسي ماشين‌خوان(مارك)* در دهه ششم انجاميد. اين كتابخانه به ساير فعاليت‌هاي مربوط به كتابخانه ملي از قبيل بررسي راه‌هاي بهتر براي نگهداري از مواد چاپي، سرپرستي امر مبادله كتاب، و ايجاد مركزي جهت ارائه خدمات كتابخانه ملي براي نابينايان و افراد معلول نيز مي‌پردازد.
كتابخانه ملي پزشكي امريكا* (ان.ال.ام.) دومين كتابخانه ملي است كه در دهه 1950 جايگزين نوع پيشين خود يعني كتابخانه پزشكي ارتش[20] شد. اين كتابخانه از طريق نظام بازيابي و تحليل مطالب پزشكي[21] (مدلارز) به پزشكان و دانشمندان پزشكي امريكا ارائه خدمت مي‌كند. ايندكس مديكوس[22] ، كه نمايه‌اي چاپي مربوط به موضوعات علوم پزشكي است، توسط همين كتابخانه منتشر مي‌شود. در مجموعه كتابخانه ملي پزشكي تا سال 1990، بيش از 4750000 مدرك فهرستنويسي شده است. كتابخانه ملي كشاورزي*[23] سومين كتابخانه ملي است كه از گسترش كتابخانه وزارت كشاورزي پديد آمد. اين كتابخانه نيز در توسعه، ذخيره، و بازيابي ماشيني اطلاعات كشاورزي نقش مهمي ايفا مي‌كند.
وزارت كشور ساختمان كتابخانه خود را در زمان رياست جمهوري جرج واشنگتن (1789-1797) احداث كرد. سازمان آرشيوهاي ملي، احداث كتابخانه خود را در سال 1934 با ميليون‌ها سند موجود آغاز كرد. كتابخانه‌هاي دانشكده‌هاي نظامي نيز خدمات خود را به دانشجويان و اعضاي هيأت علمي دانشگاه‌هاي سراسر كشور ارائه مي‌كنند. از زمان هربرت هوور به اين سو، براي هريك از رؤساي جمهور ايالات متحده، كتابخانه‌اي ايجاد شده است كه در هريك از آنها مدارك دستنويس و يادنامه‌هاي مربوط به زندگي شخصي و دوران رياست جمهوري آنان گردآوري مي‌شود.
شعبه‌هاي كتابخانه‌هاي ايالتي و نظام‌هاي محلي. اگرچه بعضي از كتابخانه‌هاي ايالتي در سال‌هاي اوليه قرن نوزدهم احداث گرديد، خدمات اين‌گونه كتابخانه‌ها تا آغاز قرن بيستم به‌صورت چشمگيري گسترش نيافت. اين در زماني بود كه سازمان‌هايي جديد با نام شوراهاي كتابخانه‌هاي عمومي[24] خارج از كنترل كتابخانه‌هاي ايالتي تأسيس شدند. پس از جنگ جهاني اول، عملكرد اين كتابخانه‌ها با كتابخانه‌هاي ايالتي هماهنگ گرديد. تا سال 1940 خدمات شعبه‌هاي باقي‌مانده كتابخانه‌هاي ايالتي، مبتني بر منابع مرجع حقوقي، ايجاد كتابخانه‌هاي سيّار، و بالا بردن كيفي سطح كتابخانه‌ها بود. از آن زمان به بعد، عملكرد كتابخانه‌ها به‌طور قابل ملاحظه‌اي تغيير يافت و برخي به‌صورت كتابخانه‌هاي گسترده تحقيقاتي در آمد (براي نمونه، ايالت‌هاي كاليفرنيا و نيويورك)، درحالي كه ديگر كتابخانه‌ها به‌عنوان مركز نظام كتابخانه‌هاي عمومي ايالتي عمل مي‌كردند و خدمات خود را به كتابخانه‌هاي عمومي شهري و منطقه‌اي، از طريق امانت بين كتابخانه‌اي و نمايشگاه‌هاي سيّار كتاب، ارائه مي‌داشتند. از سال 1956 به بعد، شعبه‌هاي كتابخانه‌هاي ايالتي به‌عنوان منبع درآمدي براي بودجه كتابخانه‌هاي فدرال محسوب مي‌شوند.
در آغاز قرن بيستم، نظام‌هاي كتابخانه‌اي محلي و شهرداري، كتابخانه‌هاي اقماري، مراكز توزيع كتاب، كتابخانه‌هاي سيّار، و كتاب‌هاي پستي را ايجاد كردند. بعدها تأكيد عمده بر گسترش شبكه‌هاي همكاري كتابخانه‌اي قرار گرفت كه جهت تهيه منابع، توزيع هزينه‌ها، اشتراك منابع، و همكاري در وجين تشكيل شده بود.
كتابخانه‌هاي دانشگاهي. كتابخانه‌هاي دانشگاهي از الگوهاي متفاوتي براي توسعه پيروي مي‌كنند. نظام كتابخانه‌اي دانشگاه هاروارد نمايانگر يكي از بزرگ‌ترين نظام‌هاي كتابخانه‌اي است كه توسط بخش خصوصي حمايت مي‌شود و حجم مجموعه و تفكيك وظايف بين بخش‌هاي مختلف در آن از توازن مطلوبي برخوردار است. نظام كتابخانه‌اي دانشگاه ويسكانسين نمونه نظام‌هاي بزرگي است كه توسط دولت‌هاي ايالتي پشتيباني مي‌شود. بسياري از مؤسسات آموزش عالي كه زمين اهدايي دريافت داشته بودند آن را در اختيار كتابخانه‌هايشان قرار دادند. اين مؤسسات، تحت فشار ناشي از افزايش تعداد دانشجويان و تقاضاي روزافزون براي خدمات جديد در دهه 1960، مجبور به انجام تغييراتي در ساختار كتابخانه‌هاي خود شدند.
كاهش بودجه و علاقه به ارائه خدمات بهتر در كتابخانه‌هاي دانشگاهي منجر به ايجاد شبكه‌هاي همكاري بين كتابخانه‌اي شد. در سال 1942، تعدادي از كتابخانه‌هاي بوستون منابعي را كه كمتر مورد استفاده قرار مي‌گرفت به كتابخانه واسپاري نيوانگلند فرستادند. مركز كتابخانه‌هاي تحقيقاتي[25] در سال 1949 توسط ده دانشگاه در غرب كشور تأسيس شد و داراي مجموعه گسترده‌اي بود كه از طريق امانت بين كتابخانه‌اي در اختيار 169 مؤسسه عضو قرار گرفت. شبكه كتابخانه‌اي رايانه‌اي پيوسته (اُ.سي.ال.سي.)* ابتدا در سال 1968 با هدف فهرستنويسي مشترك بين تعدادي از كتابخانه‌هاي دانشگاهي در ايالت اوهايو به‌وجود آمد و به‌تدريج به نظامي ملي تبديل شد كه خدمات خود را به بيش از 6000 كتابخانه از انواع مختلف ارائه مي‌دهد. گروه كتابخانه‌هاي تحقيقاتي[26] كه در سال 1990 شامل بيش از 100 مركز تحقيقاتي در امريكا بود، در سال 1974 با هدف شناسايي مجموعه‌هاي موجود و به حداقل رساندن نسخه‌هاي تكراريِ بي‌ارزش، به‌وجود آمد.
كتابخانه‌هاي عمومي. دهه 1970 در ايالات متحده كاهش كمك‌هاي مالي دولت فدرال براي كتابخانه‌هاي عمومي را به‌همراه داشت و، با وجود مشكلاتي چون تورم و توقف الگوهاي رشد، كتابخانه‌هاي عمومي همچنان به انجام خدمات اطلاع‌رساني به جامعه خود ادامه مي‌دادند.
بيش از يك قرن است كه كتابخانه‌هاي عمومي امريكا از اين انديشه جفرسن سود برده‌اند كه دموكراسي فقط در جامعه باسواد رشد مي‌يابد. علت وجود چنين باوري در شهروندان ايالات متحده حمايت مالي مشتاقانه آنها از كتابخانه‌هاي عمومي با پرداخت ماليات از املاك و دارايي‌هاي ايشان است. در مقابل، همه شهروندان ساكن در يك منطقه مشمولِ ماليات مي‌توانند از خدمات كتابخانه‌هاي عمومي بهره‌مند شوند. معمولاً اين خدمات به چهار گروه تقسيم مي‌شود: آموزش پايه (شامل كار با برنامه‌هاي رايانه‌اي، ارائه برنامه‌هاي سوادآموزي، و برپايي جلسات داستان‌گويي)؛ امور فرهنگي (شامل برگزاري نمايشگاه‌ها، سخنراني‌ها، و همايش‌هاي عمومي)؛ اطلاع‌رساني (شامل منابع مرجع ساده، خدمات ارجاعي به شعبه‌ها، و كاوش در پايگاه‌هاي اطلاعاتي)؛ و سرگرمي (شامل فيلم، كنسرت، و نمايشگاه صنايع دستي).
در امريكا بيش از 15000 كتابخانه عمومي (شامل شعبه‌هاي آنها) وجود دارد كه خدمات خود را به شهروندان اين كشور ارائه مي‌دهند. اين كتابخانه‌ها از نظر اندازه، از كتابخانه عمومي بوستون (تأسيس 1854، با مجموعه بيش از 6000000 جلد، و امانت سالانه 1900000 منبع در اواخر دهه 1980) تا كتابخانه عمومي چندلر[27] در ايالت اوكلاهما (تأسيس 1987، با مجموعه 9000 جلد، و امانت سالانه 3600 منبع در اواخر دهه 1980) را شامل مي‌شوند. كتابخانه‌هاي عمومي بوستون و چندلر نيز همچون بسياري از كتابخانه‌هاي عمومي ديگر در مقابل حكومت‌هاي محلي، كه ساختار و تركيب آن توسط قوانين ايالتي تعيين شده، پاسخگوي مراجعان هستند. حكومت‌هاي محلي مجازند كه به تأسيس كتابخانه‌هاي عمومي بپردازند و براي حمايت از آنها از شهروندان ماليات بگيرند.
كتابخانه‌هاي عمومي امريكا در آينده وظايف دشواري را برعهده خواهند گرفت. استفاده از خدمات رايانه‌اي موجب ايجاد تحولات عظيمي در كتابخانه‌هاي عمومي شده و جامعه استفاده‌كننده از كتابخانه را به سمت طرح سؤال‌هاي پيچيده‌تري سوق خواهند داد.
نظام‌هاي محلي به‌دنبال ايجاد شبكه‌هاي همكاري كتابخانه‌اي منطقه هستند تا به اين وسيله، ضمن بالا بردن كارآيي كتابخانه‌ها، هزينه‌ها را نيز كاهش دهند.
كتابخانه‌هاي آموزشگاهي و مراكز رسانه‌ها. بيش از 75000 كتابخانه و مركز رسانه در مدارس ابتدايي و متوسطه خصوصي و دولتي ايالات متحده وجود دارد. از هنگام جنگ جهاني دوم تاكنون، تأسيس و گسترش اين مراكز با استفاده از تدوين و ويرايش منظم استانداردهاي تهيه‌شده توسط انجمن كتابداران آموزشگاهي امريكا[28] و انجمن آموزش ارتباطات وفن‌آوري[29] ، كه به تأييد انجمن ملي آموزش و انجمن كتابداران امريكا رسيده، صورت گرفته است. دلايل گسترش كتابخانه‌ها و مراكز رسانه‌ها در ايالات متحده عبارت است از: تصويب قانون آموزش دفاع ملي (1958)، قوانين مربوط به خدمات و ساختمان كتابخانه‌ها (1964، 1965)، قانون آموزش ابتدايي و متوسطه (1965)، و قانون تحصيلات عالي (1965).
حمايت‌هاي مالي دولت فدرال، همراه با تدوين استانداردها توسط انجمن‌هاي تخصصي براي كتابخانه‌ها و مراكز رسانه‌ها، اين امكان را فراهم كرد تا خدمات خود را در زمينه‌هاي مطالعه، مرجع، و آموزش بهبود بخشند و تهيه مواد كمك‌آموزشي براي مدارس را نيز به وظايف خود بيفزايند. در بسياري موارد نيز آنها فعالانه در برنامه‌هاي آموزشي رايانه‌اي براي مدارس ابتدايي و متوسطه مشاركت مي‌كنند.
كتابخانه‌هاي تخصصي. از آنجا كه اين كتابخانه‌ها مجبور به برآوردن نيازهاي اطلاعاتي جمعيت گسترده‌اي نيستند، معمولاً داراي مجموعه‌هاي كوچك‌تري بوده و بسياري از آنها از متخصصان كتابداري و اطلاع‌رساني استفاده مي‌كنند. بعضي از اين كتابخانه‌ها به نظام‌هاي كتابخانه‌اي بزرگ‌تر مانند كتابخانه‌هاي پزشكي دانشگاهي وابسته‌اند، اما غالباً به صنايع و مؤسسات خدماتي خاص تعلق دارند كه نيازمند دسترسي سريع به نوع ويژه‌اي از اطلاعات هستند. كتابخانه‌هاي تخصصي آزمايشگاه بل در مؤسسه اي.تي. و تي.اس.، مؤسسه آي.بي.ام.، و شركت وسيتنگهاوس الكتريك از اين گروه هستند.
اين كتابخانه‌ها به انجمن‌هاي آموزشي و حرفه‌اي و مؤسسات گوناگون نيز ارائه خدمت مي‌كنند. به‌طور مثال، مي‌توان از كتابخانه مقرّ انجمن كتابداران امريكا واقع در شيكاگو و كتابخانه انجمن‌هاي مهندسي[30] در نيويورك نام برد.
بسياري از كتابخانه‌هاي تخصصي، منابع مالي خود را از بخش خصوصي به‌دست مي‌آورند. بيشتر بودجه كتابخانه‌هاي تخصصيِ سازمان‌هايِ وابسته به دولت فدرال و دولت‌هاي ايالتي و محلي از طريق ماليات تأمين مي‌شود. شايان ذكر است كه بيشتر كتابخانه‌هاي تخصصي در قرن بيستم گسترش يافته‌اند.
حرفه كتابداري. انجمن كتابداران امريكا در سال 1876 در مراسم صدمين سالگرد استقلال امريكا در شهر فيلادلفيا با پيشنهاد ملويل ديويي تأسيس شد. تعداد اعضاي انجمن رشد قابل ملاحظه‌اي داشته و از 69 نفر در سال 1876 به بيش از 50000 نفر در 1985 رسيده است. با وجود اكثريت نسبي زنان در حرفه كتابداري، بسياري از مسئوليت‌هاي مهم در كتابخانه‌ها و نيز در انجمن كتابداران امريكا همچنان در اختيار مردان است. در دهه 1920، اين انجمن با مسائل نهضت آموزش بزرگسالان، وضعيت آموزش كتابداري، و مسائل رفاهي كتابداران درگير بوده است.
انجمن كتابخانه‌هاي حقوقي امريكا[31] در سال 1906 تأسيس شد و تا سال 1990 تعداد اعضاي آن به 4100 نفر رسيد. انجمن كتابخانه‌هاي الهيات امريكا[32] در سال 1947 به‌وجود آمد تا شرايط همكاري و درك متقابل كتابخانه‌هاي تخصصي در مدارس الهيات را فراهم آورد و تعداد اعضاي آن تا سال 1990 به 600 نفر مي‌رسيد. انجمن كتابخانه‌هاي هنري شمال امريكا[33] در سال 1972 شروع به كار كرد. اين انجمن همايش‌هايي براي كتابداران كتابخانه‌هاي هنري ترتيب مي‌دهد و در سال 1990 داراي 1300 عضو حقيقي و حقوقي بوده است. انجمن كتابخانه‌هاي كاتوليك[34] در سال 1921 تأسيس شد و تا سال 1990 بيش از 3250 عضو داشت. انجمن كتابخانه‌هاي پزشكي[35] در سال 1898 آغاز به كار كرد و تا سال 1990 خدمات خود را به بيش از 5000 عضو حقيقي و حقوقي ارائه مي‌داده است. انجمن كتابخانه‌هاي موسيقي[36] در سال 1931 تأسيس شد و داراي تقريباً 1700 عضو بود. انجمن كتابخانه‌هاي تخصصي[37] در سال 1909 تأسيس شد و خدمات خود را به 12500عضو ارائه مي‌داد. انجمن كتابخانه‌هاي تئاتر[38] در سال 1937 تأسيس شد و در سال 1990 نزديك به 500 عضو حقيقي و حقوقي داشت.
انجمن كتابخانه‌هاي تحقيقاتي[39] در سال 1932 سازمان يافت و نوع متفاوتي از انجمن‌هاي كتابداري را پايه‌گذاري كرد. اين انجمن 119 عضو حقوقي را دربر مي‌گرفت كه همگي در جست‌وجوي راه‌حل مشكلات مشتركي بودند كه بيشتر كتابخانه‌هاي تحقيقاتي با آن مواجه هستند. كتابداران امريكا به انجمن‌هاي ايالتي، منطقه‌اي، و محلي از جمله انجمن كتابخانه‌هاي شمال غرب اقيانوس آرام[40] (تأسيس 1909، با بيش از 900 عضو در سال 1990) و انجمن كتابخانه‌هاي منطقه جنوب شرق[41] (تأسيس 1920، با بيش از 2000 عضو در سال 1990) دسترسي دارند. تقريباً هر ايالت داراي انجمن كتابداران است كه از بزرگ‌ترين آنها در ايالت نيويورك با 3200 عضو تا كوچك‌ترين آنها در ايالت نوادا با 250 عضو را شامل مي‌شود.
ساير انجمن‌ها و مؤسساتي كه به‌شدت درگير فعاليت‌هاي كتابداري و اطلاع‌رساني هستند عبارتند از انجمن علم اطلاع‌رساني امريكا*[42] كه به‌نوبه خود از مؤسسه سندپردازي امريكا[43] (تأسيس 1937، با بيش از 4300 عضو در سال 1990) و انجمن آرشيويست‌هاي امريكا[44] (تأسيس 1936، با بيش از 4300 عضو در سال 1990) تشكيل يافته است. انجمن بتافي مو[45] ، كه در سال 1948 تأسيس شد، بالغ بر 22500 عضو در بيش از 50 كتابخانه آموزشگاهي در سراسر كشور دارد و نوعي انجمن معتبر كتابداري بين المللي به‌شمار مي‌رود.
شبكه آموزش مداوم كتابداري و تبادل اطلاعات[46] در سال 1975 به‌منظور ايجاد زمينه براي بحث درباب لزوم آموزش مداوم كاركنان كتابخانه‌ها تأسيس شد. كميسيون ملي علوم كتابداري و اطلاع‌رساني[47]، شوراي منابع كتابخانه‌اي[48] ، و شوراي كتابخانه‌هاي شهري[49] از جمله سازمان‌هايي هستند كه تلاش آنها در جهت تسهيل خدمات و پيشرفت كتابخانه‌ها شايان توجه و تقدير است.
انتشارات. آغاز انتشارات كتابداري در ايالات متحده به سال 1876، يعني زماني كه نخستين شماره >مجله كتابداري امريكا<[50] منتشر شد، باز مي‌گردد. پس از اندك زماني، كلمه "امريكا" از عنوان آن حذف شد و اكنون اين مجله به‌طور مستقل به مسائل مربوط به حوزه كتابداري مي‌پردازد. >خبرنامه كتابداري ويلسون<[51] نيز در همين گروه قرار مي‌گيرد و مجله >كتابداري دانشگاهي<[52] مخاطباني با گرايش تخصصي دارد.
انجمن كتابداران امريكا و بخش‌هاي آن نيز به انتشار مجلات مهمي مي‌پردازند و مجله >كتابخانه‌هاي امريكا<[53] از نشريات اصلي آن، با هدف برقراري ارتباط با اعضاي انجمن و عموم مردم، منتشر مي‌شود. مجله >كتابخانه‌هاي دانشكده‌اي و تحقيقاتي<[54] توسط انجمن كتابخانه‌هاي دانشكده‌اي و دانشگاهي كه از بخش‌هاي انجمن كتابداران امريكاست و فصلنامه "آر.كيو"[55] از سوي بخش خدمات مرجع و بزرگسالان[56] منتشر مي‌گردد. ساير مجلات و خبرنامه‌هاي انجمن، سهم بسزايي در ارتقاي دانش حرفه‌اي كتابداران دارند. اغلب انجمن‌هاي كتابداري و اطلاع‌رساني منطقه‌اي، ايالتي، و ملي نيز مجلاتي منتشر مي‌كنند. تاريخ شروع انتشار بسياري از اين مجلات با تاريخ تأسيس سازمان منتشركننده آنها مقارن است. نشرياتي همچون >فصلنامه كتابخانه<[57] از انتشارات دانشگاه شيكاگو، مجله >كتابخانه‌ها و فرهنگ<[58] از انتشارات دانشگاه تگزاس، و مجله >تحقيقات كتابداري و اطلاع‌رساني<[59] از انتشارات ابلكس[60] زمينه را براي بحث و تبادل نظر متخصصان اين رشته فراهم مي‌كنند.
ناشران تجاري مانند باوكر، مك فارلند، انتشارات اسكيركرو[61] ، و شركت ويلسون تك‌نگاشت‌ها و منابع مرجع را منتشر مي‌كنند كه همانند انتشارات انجمن كتابداران امريكا براي خدمات كتابخانه‌ها بسيار مهم و اساسي است. مجله >گرايش‌هاي كتابداري<[62] ، كه توسط مدرسه عالي كتابداري و علوم اطلاع‌رساني دانشگاه ايلي‌نويز[63] منتشر مي‌شود، در هر شماره به موضوع خاصي كه مورد علاقه كتابداران است مي‌پردازد.
مآخذ :
1) Dictionary of American Library Biography, 1978; 2) Garrison, Dee. Apostles of Culture: The Public Librarian and American Society, 1876-1920, 1979; 3) Geller, Evelyn. Forbidden Books in American Public Libraries, 1876-1939: A Study in Cultural Change, 1984; 4) Hamlin, Arthur T. The University Library in the United States: Its Origins and Development, 1981; 5) Harris, Michael. History of Libraries in the Western World, 1984; 6) Shera, Jesse. Foundations of the Public Library: The Origins of the Public Library Movement in New England, 1629-1855, 1949; 7) Shiflett, Orvin Lee. Origins of American Academic Librarianship, 1981; 8) Wiegand, Wayne A. Politics of an Emerging Profession: The American Library Association, 1876-1917, 1986; 9) Winger, Howard, editor. "American Library History: 1876-1976". Library Trends (1976).
وين اِي ويگند[64] (WELIS)
ترجمه مجتبي اسدي انجيله
تلخيص سودابه نوذري
[1]. Connecticut
[2]. Cotton Mather
[3]. William Byrd
[4]. Philadelphia Junto Association
[5]. Library Company of Philadelphia
[6]. Mechanics library
[7]. Mercantile library
[8]. New Hampshire
[9]. Boston Public Library
[10]. Andrew Carnegie
[11]. John Crerar
[12]. Lenox
[13]. Henry Huntington
[14]. Henry Clay Folger
[15]. Hoover Library
[16]. Lexington
[17]. Literature Societies Library
[18]. National Education Association (NEA)
[19]. Council on Library Resources
[20]. Army Medical Library
[21]. Medical Literature Analysis and Ritrieval System
[22]. Index Medicus
[23]. National Agricultural Library
[24]. Public Library Commissions
[25]. Center for Research Libraries (CRL)
[26]. Research Librararies Group (RLG)
[27]. Chandler Public Library
[28]. American Association of School Librarians (AASL)
[29]. Association for Education Communication andTechnology (AECT)
[30]. Engineering Societies Library
[31]. American Association of Law Libraries
[32]. American Theological Library Association
[33]. Art Libraries Society of North America
[34]. Catholic Library Association
[35]. Medical Library Association
[36]. Music Library Association
[37]. Special Libraries Association
[38]. Theatre Library Association
[39]. Association of Research Libraries
[40]. Pacific Northwest Library Association
[41]. Southeastern Library Association
[42]. American Society for Information Science (ASIS)
[43]. American Documentation Institute
[44]. Society of American Archivists
[45]. Betaphi MU
[46]. Continuing Library Education Network and Exchange(CLENE)
[47]. National Commission on Library and InformationScience (NCLIS)
[48]. Council on Library Resources
[49]. Urban Libraries Council
[50]. American Library Journal
[51]. Wilson Library Bulletin
[52]. Academic Librarianship
[53]. American Libraries
[54]. College and Research Libraries
[55]. RQ [Reference Quarterly]
[56]. Reference and Adults Services Division
[57]. Library Quarterly
[58]. Libraries & Culture
[59]. Library and Information Science Research
[60]. Ablex Publishing
[61]. Scarecrow Press
[62]. Library Trends
[63]. University of Illinois
[64]. Wayne A. Wiegand
وبلاگ رسمی بنیادمختومقلی فراغی