اولین مناره در اسلام،در فسطاط پایتخت مصر،در مسجد عمروعاص، در قاهره ی جدید بنا گردید.در عهد معاویه ی اول و توسط مسلم بن مخله، والی مصر،مناره به بدنه ی اصلی مسجد متصل گردید.شکل مناره های عربی،ایرانی،هندی،ترکی و مصری متفاوت می باشد.

معمار سنان،که استاد بزرگ مناره سازی بود،به این بخش از بنای مسجد شکل هندسی وظریف داد.نمونه ی بی نظیر تزئینات ظریف و برجسته ی بکار رفته در مناره ی مسجد شهزاده  قابل مشاهده است. تکنیک بکار رفته در مسجد  سلیمیه پلکان های مجزا برای دسترسی به ماذنه است.افرادی که از آن پلکان ها بالا می روند، همدیگر را نمی بینند.مناره های عثمانی و  ماذنه های آن، دارای تزئینات می باشند و ارتفاع آن ها از ۱۰ تا ۴۰ متر است.

  در ساخت مناره  -که متصل به مسجد و بعضا جدا از آن و حتٌی با فاصله از مسجد،قرار گرفته اند- از مصالحی چون سنگ،آجر و ملاط استفاده شده است.در مناره ی مسجد بایزید، از تکنیک تزئینات رنگی استفاده شده است. در ساخت مناره های مسجد های خرقه ی شریف،اورتا کوی و دولمه باغچه، تا حد مقدور تزئینات بکار رفته است. مناره هایی به سبک های کلاسیک، روکوکو  و کورنت  در مساجد حاجی کوچک باغچه قاپی،علی پاشا و مسجد سوادیه قابل مشاهده هستند.پلکان مناره ی مسجد سو کوکللو دربیرون مناره است.مناره های مساجد تخته قلعه تیمورتاش و توپکاپی سرایی بشیر آقا، پلکان ندارند وبالکن مانندهایی درخارج بدنه یا ساقه تعبیه شده اند.

 مناره های مساجد جاوید آقا،باغ کاپانی،کارا باش ،امین اونو ،آرپاجیلار ،کوپرولو و آرپاجی خیر الدین چوبی هستند.مناره ی مسجد کاراباش پوششی از روی دارد.مسجد معمار سنان -که خود به نام خویش در ینی باغچه ساخته است-مناره ای چند ضلعی و دودکش مانند دارد و در قسمت بالایش پنجره ای تزئین شده،دیده می شود.

 مناره بسان انگشت اشاره ای است ،رو به آسمان در هر نقشی از آن معنایی است.(بریده ای از شعر نجیب فاضل کیسا کورک)

 توضیح مترجم:مطلب فوق صرفاْ ورودی است به موضوع معماری مساجد اسلامی .برای اطلاعات بیشتربه کتاب معماری ایران دوره اسلامی تالیف محمد یوسف کیانی انتشارات سمت صفحات۳۲۲ تا۳۶۰مراجعه شود.