اَتابَكيّه دانشنامه ایران جلد: 1 شماره مقاله:1361
اَتابَكيّه ، عنوان atabakiyye(a)] چند مدرسه كه در دوران حكمرانى اتابكان و به دست آنان درايران، عراق و شام بنا شد و به همين سبب اتابكيه نام گرفت. معروف‌ترين آنها اينهاست:
. اتابكية ايذه: از بناهاي نصرت‌الدين احمد حك 95 -30 يا 33ق، از اتابكان لر بزرگ. وي زاويه‌ها، خانقاهها و مدارس بسيار در ايذه مقر حكمرانى خود و اطراف آن ساخت كه در منابع جديد از آنها با عنوان مدارس اتابكيه ياد شده است. از نام و احوال استادان، شاگردان و شيوة تدريس در اين مدارس اطلاعى در دست نيست. تنها از گزارش ابن بطوطه مى‌توان دريافت كه اين مدارس بيشتر جايگاه صوفيان و آموزشهاي صوفيانه در دورة رواج روحية درويش منشانه‌اي بوده كه پس از حملة مغول بر بسياري از مراكز و نهادهاي آموزشى ايران سيطره داشته است. ظاهراً ختم قرآن و اقامة نماز و ذكر ورد و دعا نيز از جملة برنامه‌هاي رايج در اين مدارس بوده است.
منبع: دایره المعارف بزرگ اسلامی
وبلاگ رسمی بنیادمختومقلی فراغی